تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی

ارز دیجیتال یا رمز ارز چیست؟

اگر اندکی به مباحث روز و مخصوصا سرمایه گذاری علاقه داشته باشید، حتما می دانید امروزه بحث ارز های دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی بسیار داغ است.

رمز ارزها اختراعی هستند که تمام ساختارهای بازار و تجارت را دگرگون خواهد کرد. همانطور که زمانی اجداد ما تصوری از خرید اینترنتی نداشتند، با ارزهای دیجیتال دیدگاه ما از مفهوم پول نیز تغییر خواهد کرد. در این مطلب مبحث ارز دیجیتال یا رمز ارز را بیشتر توضیح خواهیم داد. پس تا تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی انتها همراه ما باشید.

رمز ارز و ارز دیجیتال چیست؟

برای توضیح مفاهیم باید ابتدا بتوانیم آن ها را از هم تشخیص دهیم.

ارز دیجیتال

مفهوم ارز دیجیتال از رمز ارز متفاوت است. به طور کلی هر پولی که در تراکنش دیجیتال مبادله شود، ارز دیجیتال است.

ارز دیجیتال به طور کلی شامل 2 مورد می شود: تمامی وجوه اینترنتی و رمز ارزها. یعنی تمامی تراکنش هایی که بدون وجود فیزیکی پول انجام شده و ما در زندگی روزمره با آن ها سر و کار داریم نیز شامل ارز دیجیتال می شوند.

رمز ارز ها

رمز ارزها زیر مجموعه ارزهای دیجیتال هستند. رمز ارزها دسته ای از ارزها دیجیتالی هستند که ماهیتی کاملا مجازی دارند.

رمز ارزها سیستم هایی هستند که امکان پرداخت های امن آنلاین را به صورت توکن های مجازی فراهم می کنند. در واقع رمز ارزها براساس رشته ای از ریاضیات به نام کریپتوگرافی یا همان رمزنگاری بنا شده اند.

«رمز» به الگوریتم ها و تکنیک های رمزنگاری مختلف اشاره می کند. این تکنیک ها تضمین کننده امنیت سیستم رمز ارز هستند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت کلیدهای عمومی و خصوصی و توابع هش.

تفاوت رمز ارز با سایر ارزهای دیجیتال در این است که رمز ارزها هرگز به صورت فیزیکی وجود ندارند و ماهیتشان ملموس نیست. ولی ارزهای دیجیتال دیگر با استفاده از عابر بانک به پول فیزیکی تبدیل می شوند.

شما می ‌توانید از رمز ارزها برای خرید استفاده کنید اما بیشتر مردم برای سرمایه گذاری از رمز ارزها استفاده می کنند.

گرچه باید بدانید سرمایه گذاری روی رمز ارزها ریسک بالایی دارد و برای موفقیت در این کار باید ساز و کار رمز ارزها را بلد باشید.

دلیل و ایده پشت ایجاد رمز ارزها

ایده ایجاد رمز ارزها از سال 1983 مطرح شده است و تا سال 2009 چندین رمزنگار در مقاله های خود به توصیف رمز ارزها پرداختند.

اما سال 2009 اولین رمز ارز با نام بیت کوین توسط فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو به وجود آمد. همان طور که بالاتر گفتیم رمز ارزها کاملا مجازی هستند و با کدهای برنامه نویسی طراحی شده اند.

ایده اصلی ساخت رمز ارزها به وجود آوردن ارزی است که مشکلات ارزهای سنتی را نداشته باشد و این کار را با اعطای تمامی قدرت و مسئولیت به صاحبان ارز انجام می شود.

به عبارت دیگر بانک ها یا حتی سازندگان خود این رمز ارزها قدرت کنترل آن را ندارند و خود سیستم کامپیوتری رمز ارز و فرد مسئول ایجاد آن هستند.

با این روند قدرت از بانک ها و دولت ها خارج می شود، زیرا حتی برای ایجاد امنیت سیستم رمز ارز هم به آن ها نیازی نداریم. شاید از این حرف تعجب کنید. اما توضیح خواهیم داد که چطور ممکن است.

رمز ارز ها چگونه کار می کنند؟

اول از همه باید بدانید که رمز ارز تکنولوژی جدیدی محسوب می شود و بسیار طبیعی است که در درک آن دچار مشکل شویم.

ابتدا باید با بعضی از مفاهیم که مخصوص دنیای رمز ارزها هستند آشنا شویم.

گره یا نود

در دنیای ارزهای رمزنگاری شده گره یا نود (node) کامپیوتری است که به یک شبکه کریپتو متصل می شود. این گره از شبکه رمز ارزها، تراکنش ها و تایید یا میزبانی یک نسخه از بلاک چین پشتیبانی می کند.

از نظر انتقال تراکنش ها هر کامپیوتر شبکه (نود) دارای یک کپی از بلاک چین ارز رمزنگاری شده ای است که از آن پشتیبانی می کند.

هنگامی که یک تراکنش انجام می شود نود ایجاد کننده تراکنش جزئیات را با استفاده از رمزگذاری به سایر نودها در سراسر شبکه نود منتقل می کند تا تمام تراکنش ها ثبت شوند.

بلاک چین

اگر روی اسکناس های پول را نگاه کنید هر اسکناس کدی منحصر به خود را دارد که نشان می دهد کجا و چه زمانی چاپ شده است. رمز ارزها نیز این چنین هستند. هر کدام از آن ها کدی منحصر به خود را دارند، با این تفاوت که کاملا مجازی هستند.

اگر فرض کنیم تمام این داده ها در یک مرکز داده جمع آوری شده باشند. با توجه به وجود هکرهای حرفه ای ایجاد امنیت برای این کدها بسیار سخت می شود. اما برای این مشکل هم تدبیری به اسم بلاک چین اندیشیده شده است.

بلاک چین نوعی دفتر کل توزیع شده است که تراکنش ها را به صورت زنجیره ای از بلوک ذخیره می کند و به تمام گره های نتورک می فرستد. این شبکه برای این کار از تکنولوژی نظیر به نظیر استفاده می کند.

تمامی اطلاعات تراکنش ها به جای این که در یه مرکز جمع آوری شوند، توزیع و پخش شده هستند تا دسترسی هکرها به آن بسیار سخت شود.

در واقع تمام گره های شبکه یک نسخه از بلاک چین را دارند و در این حالت برای هک کردن این سیستم لازم است تا نیمی از گره های شبکه را به طور همزمان هک کرد.

این کار تقریبا غیرممکن است و همین ویژگی بلاک چین امنیت کامل رمز ارزها را تایید می کند. با وجود تکنولوژی بلاک چین دیگر برای ایجاد امنیت نیازی به بانک ها و قوانین معاملات مجازی نیست.

همین موضوع باعث شده تا ایجاد تراکنش بسیار سریع و آسان باشد. در واقع با این کار بخش واسطه معاملات و بالطبع دستمزد آن ها را حذف می کنیم.

این تکنولوژی اولین بار توسط گروه یا فردی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو به کار گرفته شد و دلیل اصلی موفقیت بازار رمز ارزها است.

تکنولوژی بلاک چین آنقدر امن است که احتمالا در آینده در قسمت های مهم و کلیدی هم به کار رود. به عنوان مثال پیش بینی می شود از این تکنولوژی در رای دادن آنلاین استفاده شود.

ماینینگ

ماینینگ در لغت به معنای استخراج کردن است و اکثر ما در باره ماین کردن و استخرج بیت کوین شنیده ایم اما ممکن است معنای دقیق این اصطلاحات را نداریم. ماینینگ در واقع اعتبارسنجی تراکنش ها است.

هر تراکنشی که انجام می شود یک سری داده در شبکه نودها منتشر می کند و یکی از نودها باید این اطلاعات را پردازش کند تا به بلاک تبدیل شود.

هر بلاک باید با یک امضا تایید شود که برای آن امضا باید یک سری معادلات بسیار پیچیده کامپیوتری و ریاضی حل شوند.

بعد از امضای تایید بقیه نودها هم باید آن تراکنش را با توجه به داده هایی که نود اول منتشر می کند تایید کند و به این شکل این تراکنش در مناطق مختلف تایید می شود.

نودی که این پردازش ها را انجام می دهد به عنوان پاداش مقداری از ارز آن بلاک چین را (به عنوان مثال بیت کوین) می گیرد. به همین دلیل به آن ماینینگ و به نودی که این کار را انجام می دهد ماینر می گویند.

از آن جایی که پاداش ماینرها ارز دیجیتال با تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی ارزشی مانند بیت کوین است رقابت بسیار زیادی بین افراد برای ماین کردن وجود دارد.

در ابتدا معادلات ریاضی مذکور آن قدر سخت نبود. اما امروزه به دلیل گسترش دنیای بیت کوین و وجود رقابت شدید این معادلات بسیار دشوار شده اند و برای حل آن ها به دستگاه های پیشرفته و مصرف برق زیاد نیاز داریم.

کیف پول

کیف پول ارزهای دیجیتال عبارات خاصی را در اختیار شما می گذارد که به هیچ وجه نباید فراموش کنید یا به کسی بگویید.

اگر اختیار کیف پولتان را از دست بدهید یا عبارات بازیابی آن را فراموش کنید، دیگر نخواهید توانست به دارایی دیجیتال خودتان دسترسی پیدا کنید.

برای مطالعه بیشتر به بلاگ پست “کیف پول دیجیتال چیست؟” مراجعه کنید.

انواع ارز های دیجیتال

رمز ارزها به چند دسته عمده تقسیم می شوند:

کوین ها را می توان به دو دسته دیگر تقسیم کرد:

• آلت کوین
• و سایر کوین ها (به عنوان مثال شت کوین ها)

اجازه دهید به صورت مختصر هر کدام را بشناسیم.

ارز دیجیتال بیت کوین

بیت کوین اولین و با ارزش ترین رمز ارز است. بیت کوین با استفاده از تکنولوژی بلاک چین توانسته است امنیت را به عنوان پایه اصلی تراکنش ها نگه دارد. این کار باعث حذف بانک ها و موسسات مالی از داد و ستدهای مربوط به بیت کوین شده است. بیت کوین از بلاک چین اختصاصی خود استفاده می کند.

طبق تصمیم خالق بیت کوین برای حفظ تعادل و تقویت ارزش درک شده این ارز تعداد ثابتی از آن وجود دارد که حدود 21 میلیون است. هرچند هنوز تمام آن ها استخراج نشده اند.

هنگامی که تمام 21 میلیون بیت کوین استخراج شوند، دیگر بیت کوین های قابل استخراج به پایان می رسند. تنها راه برای استخراج بیشتر این است که پروتکل بیت کوین اجازه دهد.

ارز دیجیتال آلت کوین

آلت کوین ها کوین هایی هستند که کد آن ها با استفاده از تغییر در کد بیت کوین به وجود آمده است و همچنین روی بلاک چین بیت کوین مبادله می شوند.

به طور کلی به کوینی که بیت کوین نباشد و روی بلاک چین آن مبادله شود، آلت کوین می گوییم. آلت کوین خلاصه شده آلترنیتیو کوین است که به بیت کوین نبودن آن اشاره دارد.

مانند بیت کوین اکثر آلت کوین ها دارای محدودیت عرضه هستند. اگرچه اکثر آلت کوین ها بر اساس همان چارچوب اصلی بیت کوین ساخته شده اند اما بسیاری از آن ها ادعا می کنند نسخه های بهتری از بیت کوین هستند و آمده اند جای پادشاه ارزهای دیجیتال را بگیرند.

سیستم هر آلت کوین می تواند متفاوت از سیستم دیگری باشد. زیرا برای اهداف و برنامه های مختلف ایجاد و به روش های مختلفی هم در جامعه شناخته شده اند.

توکن ها

بر خلاف آلت کوین ها، توکن ها از طریق یک پیشنهاد اولیه کوین یا ICO که بسیار شبیه به عرضه سهام است ایجاد و ارائه می شوند.

توکن ها همیشه برای خرید و فروش استفاده نمی شوند، می توانند استفاده های متعددی داشته باشند و بیشتر از خرید و فروش برای توصیف و مقایسه عملکرد به کار می روند.

مانند دلارهای آمریکا آن ها ارزش را نشان می دهند اما به خودی خود از ارزش برخوردار نیستند.

استیبل کوین

استیبل کوین ها رمز ارزهایی هستند که قیمت آن ها طوری طراحی شده است که به یک رمز ارز، پول فیات، کالاهای قابل مبادله (مانند فلزات گرانبها یا فلزات صنعتی) یا حتی دلار آمریکا وابسته باشد.

در اصل استیبل کوین ها با پشتیبانی آن چه که به آن وابسته اند ارزش می یابند و به خودی خود ارزشی ندارند. از آن جایی که رمز ارزهایی مثل بیت کوین نوسانات بسیار زیادی دارند این کوین ها ایجاد شده اند تا بستری کم ریسک و امن برای سرمایه گذاران ایجاد کنند و به مقابله با نوسانات بازار رمز ارزها بپردازند.

تتر یکی از انواع استیبل کوین است که طرفداران زیادی دارد. از انواع استیبل کوین می توانیم به USD و WBTC اشاره کرد.

بعضی از انواع آلت کوین ها

اجازه دهید تعدادی از آلت کوین های محبوب را به صورت خلاصه معرفی کنیم.

اتریوم

برخلاف بیت کوین اتریوم بیشتر از ارزهای دیجیتالی روی اپلیکیشن های غیر متمرکز (Dapps) تمرکز می کند. می توانید اتریوم را به عنوان یک فروشگاه برنامه در نظر بگیرید.

این پلتفرم به دنبال این هدف است که کنترل برنامه ها را به سازندگان اصلی خود بازگرداند و واسطه ها را حذف کند. تنها شخصی که می تواند تغییراتی در برنامه ایجاد کند، خالق اصلی است. توکن مورد استفاده در اینجا اتر نام دارد که توسط توسعه دهندگان و کاربران برنامه به عنوان ارز استفاده می شود.

ریپل

براساس تکنولوژی بلاک چین ساخته نشده است و واحد آن XRP است و بیشتر برای استفاده کمپانی های بزرگ است تا افراد.

لایت کوین

ماهیت، سیستم و استفاده از لایت کوین بسیار مشابه بیت کوین است. این ارز دیجیتال در سال 2011 توسط چارلی لی کارمند سابق گوگل ایجاد شد. او آن را برای بهبود فناوری بیت کوین با زمان معاملات کوتاهتر، هزینه های کمتر و ماینرهای متمرکزتر طراحی کرد.

بیت کوین کش

بیت کوین کش در سال 2017 معرفی شد و یکی از محبوب ترین انواع رمز ارزهای در بازار است. تفاوت تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی اصلی این ارز دیجیتال با بیت کوین اصلی اندازه بلاک 8 مگابایتی آن است که در مقایسه با بلاک 1مگابایتی بیت کوین اصلی سرعت پردازش سریع تری را فراهم می کند.

استلار

هدف از استلار کمک به کسب و کارهایی است که به سیستم های بانکی سنتی دسترسی ندارند. این رمز ارز بر انتقال سریع و کارآمدتر پول تمرکز دارد.

آینده ارز های دیجیتال

بسیاری از افراد ادعا می کنند سیستم رمز ارزها ذاتا غیرقابل اعتماد و پر ریسک است، زیرا ارتباط مستقیمی با هیچ ارگان و دولتی ندارد. اما حامیان آن ها اتفاقا این موضوع را نقطه برتری رمز ارزها بر سیستم ارزی سنتی می دانند.

اگرچه برخی از اقتصاددانان رمز ارزها را متکی به بیت کوین می دانند و معتقد هستند بیت کوین تحت کنترل حکومت چین است و آینده پایداری را برای رمز ارزها متصور نمی شوند.

بعضی از اقتصاددانان دیگر اعتقاد دارند تکنولوژی بلاک چین و رمز ارزها برای همیشه اقتصاد سنتی و بانک محور بشر را تغییر خواهند داد.

اما چیزی که تمام اقتصاددانان چه مخالف و چه موافق در آن هم نظر هستند عدم اطمینان در مورد این بازار است. نتیجه کلی اما به این سمت است که اگر هم بازار رمز ارزها گسترش یابد باز هم ارزش دلار بالاتر از آن خواهد بود و برای سرمایه گذاری های طولانی مدت استیبل کوین ها بهترین گزینه هستند.

سخن نهایی

رمز ارزها دنیای خود را دارند. این دنیا پر از مفاهیم جدیدی است که برای بیشتر ما قابل درک نیست. ما امروز در برابر رمز ارزها مانند افرادی هستیم که به تازگی آتش را کشف کرده اند. همانقدر که ممکن است برای ما سودآور باشد امکان ضرردهی جبران ناپذیری هم دارد.

بهترین کار این است که اگر می خواهید وارد این بازار شوید آگاهانه این کار را انجام بدهید و ابتدا از ماهیت و ساز و کار کلی و جزئی رمز ارزها اطلاعات کسب کرده و سپس سرمایه گذاری کنید.

تفاوت بیت کوین و بلاک چین در چیست؟

بیت کوین و بلاک چین دو مفهوم پرکاربرد در دنیای کریپتوکارنسی هستند. برای درک بهتر تفاوت بیت کوین و بلاک چین لازم است با مفهوم هر کدام آشنا شویم.

در بدو ورود به حوزه ارزهای دیجیتال با لیستی از اصطلاحات کریپتوکارنسی مواجه می شوید. برای درک بهتر این اصطلاحات لازم است با مفهوم هر کدام آشنا شوید. بیت کوین و بلاک چین دو مفهوم متفاوت و پرکاربرد در حوزه ارزهای دیجیتال هستند. در این مطلب می خواهیم به زبان ساده تفاوت بیت کوین و بلاک چین را مورد بررسی قرار دهیم.

بررسی تفاوت بیت کوین و بلاکچین

لازم است بدانید این دو واژه به مفاهیم مرتبطی اشاره می کنند اما کاملا متفاوت از هم هستند و نمی توان به جای هم بکار برد:

• بیت کوین یک ارز دیجیتال است که از بلاک چین برای اهداف تمرکز زدایی استفاده کرده است.
• بلاک چین بخشی از بیت کوین محسوب می شود.
• تراکنش های انجام شده در بلاک چین بیت کوین ثبت می گردد.
• اما بلاک چین یک فناوری محسوب می گردد که اطلاعات به صورت توزیع شده روی آن ذخیره می گردد.
• بلاک چین برای اولین بار در ارز بیت کوین استفاده شد.
• کاربرد بلاک چین غیر از ارزهای دیجییتال می تواند در دیگر حوزه ها نیز باشد.
• در واقع ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مثل بیت کوین برای تایید تراکنش های خود به صورت غیرمتمرکز از فناوری بلاک چین بهره می برند.
• بیت کوین به عنوان اولین و محبوب ترین ارز دیجیتال شناخته شده است.
• بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک چین برای ثبت اطلاعات تراکنش های خود به صورت غیرمتمرکز استفاده می کنند.

تفاوت بیت کوین و بلاک چین همانند تفاوت گوگل و اینترنت است:

در دنیای امروز اکثر کاربران اینترنت برای جستجوی موضوع مورد نظر خود از گوگل استفاده می کنند. اما هرگز نمی توان گوگل را با اینترنت اشتباه گرفت و یا آنها را به جای هم به کار برد. بنابراین بیت کوین هم به عنوان اولین نمونه کاربردی ارزهای دیجیتال است که در آن از فناوری بلاک چین استفاده شده است. اما نمی توان این دو را با یکدیگر اشتباه گرفت.

بیشتر بخوانید: بیت کوین چیست؟

تعریف کلی بلاک چین

وظیفه اصلی بلاک چین ثبت لیستی از تراکنش های انجام شده است. بلاک چین یک دفتر کل دیجیتالی است که به صورت غیرمتمرکز طراحی شده است. در واقع استفاده از این فناوری در حوزه ارزهای دیجیتال منجر می شود بدون نیاز به واسطه ها معاملات خود را انجام دهید. اما برای اینکه بهتر بتوانید مفهوم بلاک چین را درک کنید لازم است با سه مورد از مفاهیم "دفتر کل"، "غیرمتمرکز" و "توزیع شده" آشنا شوید.

دفتر کل

یک دفتر کل شبیه دفاتر کل حسابداری یک شرکت هستند. به معنی که در دفتر کل تمامی معاملات یک شرکت به علاوه کلیه حساب های بدهکار و بستانکار در آن ثبت و ذخیره می گردد. اما تفاوت اصلی دفتر کل با یک دفتر یادداشت معمولی، ارتباط خاص صفحات آن با هم است.

در یک دفتر کل حسابداری در پایین و بالای صفحه عبارت "نقل به صفحه" و "منقول از صفحه" آورده می شود.

در ابتدای هر صفحه مجموع حساب های صفحه قبلی در قسمت منقول از صفحه نوشته می شود. همچنین زمانی که هر صفحه تکمیل شد، جمع کلیه حساب های موجود در آن صفحه در قسمت نقل به صفحه نوشته شده و به صفحه بعدی انتقال می یابد. به این شکل کلیه صفحات دفتر کل به صورت زنجیروار به یکدیگر متصل شده و اطلاعات به این شیوه ذخیره می گردد.

بنابراین بلاک چین نیز همانند یک دفتر کل، یک پایگاه داده دیجیتالی محسوب می شود که اطلاعات را به صورت غیرقابل تغییر و دائمی در خود ذخیره می کند. به شیوه ای ساده تر و دقیق تر بلاکچین زنجیره خطی از چندین بلاک است که با روش های رمزنگاری به هم متصل می شوند. بر این اساس هر بلاک از بلاک چین یک صفحه از دفتر کل محسوب می شود. در دفتر کل صفحات با مکانیزم به هم متصل می شوند. رمزنگاری بلاک ها در بلاکچین نیز همانند این مکانیزم است.

البته شیوه رمزنگاری در بلاکچین نسبت به دفاترکل سنتی بسیار امن تر و پیچیده تر است.

بیشتر بخوانید: بلاک چین چیست؟

غیرمتمرکز

در دفاتر متمرکز یک سازمان معمولا دفترکل را کنترل می کند. این سازمان می تواند یک سازمان دولتی، بانک و . باشد.

این دفاتر به راحتی توسط نهادهای مرکزی قابل تغییر و یا دستکاری هستند. دلیل آن این است که قدرت تصمیم گیری در اختیار نهادی است که آن را کنترل می کند.

اما در دفتر کل غیرمتمرکز همانند بلاک چین امکان تغییر و یا دستکاری اطلاعات وجود ندارد. دلیل آن این است که قدرت تصمیم گیری در این سیستم در اختیار یک شخص یا نهاد خاصی نیست بلکه در اختیار کل اعضای شبکه است. بدین شکل هیچ قدرت مرکزی در این سیستم وجود ندارد.

توزیع شدگی

ساختار یک دفتر کل توسط مفهوم توزیع شدگی تعریف می گردد. سیستم هایی که به شکل توزیع شده هستند اطلاعات به جای قرار گرفتن روی یک سرور یا یک پایگاه داده خاص در میان کل اعضای شبکه توزیع میشود. اما در دفتر کل تنها یک نسخه اصلی از آن وجود دارد که در اختیار یک سازمان دولتی، بانک و یا یک فروشگاه خاص قرار می گیرد. اما نسخه های دیگر دفترکل هیچ رسمیتی نداشته و تنها به عنوان نسخه پشتیبان محسوب می شوند.

این در حالی است که فناوری بلاک چین کاملا شبیه یک دفتر کل توزیع شده رفتار می کند. در این سیستم هر کاربر که قصد مشارکت در فرآیند نگهداری و حفظ شبکه بلاک چین را داشته باشد، یک نسخه الکترونیکی از داده های بلاک چین را در اختیار دارد. این داده ها به طور دائم با آخرین تراکنش ها به روز می گردد. در این صورت اگر یکی از پایگاه های داده هک شده یا از کار بیفتد، امکان تغییر و یا حذف اطلاعات ذخیره شده روی بلاک چین وجود نخواهد داشت.

طبق تعاریف گفته شده می توان گفت شبکه های بلاک چینی در واقع دفترکل های توزیع شده و غیرمتمرکزی هستند که با بکاربردن فناوری رمزنگاری و از طریق مشارکت تعدادی از کاربران در سرتاسر جهان امنیت آنها تامین می گردد. به این کاربران که در روند تایید و اعتبارسنجی معاملات شرکت می کنند "نودهای شبکه" نیز گفته می شوند.

فناوری بلاک چین بکار برده شده در حوزه ارزهای دیجیتال، موظف است تراکنش های تایید شده را به صورت یک بایگانی دائمی در خود ذخیره و امنیت آن ها را تامین کند. لازم به ذکر است از این فناوری در دیگر حوزه ها نیز بکار گرفته می شود.

نحوه عملکرد بلاک چین

همانطور که گفتیم بلاک چین زنجیره ای از بلاک های به هم پیوسته شامل داده ها و اسناد است.

طبق این تعریف یک بلاک در بلاک تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی چین، شامل بسته ای از داده ها شامل لیستی از آخرین تراکنش های انجام شده است. کاملا شبیه به یک فهرست خرید که روی کاغذ چاپ شده است.

اما مهم ترین ویژگی بلاک چین این است که در آن امکان تغییر بلاک ها وجود ندارد. با اضافه شدن بلاک های جدید به بلاک چین، لیستی از سوابق بلاک های به هم مرتبط ایجاد می شود.

از آنجا که بلاک های موجود در بلاک چین از طریق یک مکانیزم رمزنگاری به هم مرتبط می شوند، امکان تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی تغییر و یا حذف داده های ثبت شده وجود ندارد. روند کار به این صورت است که از داده ها و اطلاعاتی که در هر بلاک وجود دارد یک خروجی رمزنگاری شده تولید می گردد و آن در بلاک بعدی ذخیره می شود.

سازو کار رمزنگاری باعث ایجاد ارتباط بین هر بلاک جدید با بلاک قبلی خود می شود. به این صورت که خروجی رمزنگاری تولید شده از بلاک قبلی در بلاک جدید ثبت می گردد. در این صورت با اضافه شدن هر بلاک جدید، تغییر داده های آن غیرممکن خواهد بود. زیرا امنیت بلاک ها از طریق رمزنگاری تامین می گردد و شکستن رمزنگاری بسیار هزینه بر و سخت است.

بیشتر بخوانید: مفهوم هش در بلاک چین

بیت کوین

اولین و شناخته شده ترین ارز دیجیتالی که در سال 2009 توسط شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو به دنیا معرفی شد بیت کوین نام دارد.

اما دلیل اصلی اینکه بیت کوین ساخته شد این بود که یک سیستم پرداخت الکترونیکی ایجاد شود که کاملا غیرمتمرکز و مستقل بوده و امنیت بالایی داشته باشد.

پس از بیت کوین ارزهای دیجیتال دیگری نیز به وجود آمدند. هر یک از آنها دارای مشخصات و قوانین مربوط به خود هستند.

لازم به ذکر است هر کدام از ارزهای دیجیتال دارای بلاک چین اختصاصی نیستند.

بیت کوین یک ارز دیجیتال با تعداد عرضه محدود 21 میلیون واحد است. این به این مفهوم است که پس از استخراج تعداد کل میزان عرضه مشخص شده، هیچ بیت کوین دیگری توسط سیستم ایجاد نمی شود.

بیت کوین دارای پروتکلی منبع باز است. بنابراین هر کس قادر است کدهای آن را کپی کرده و یا بازیابی کند.

در این مطلب سعی کردیم به بیانی ساده تفاوت بیت کوین و بلاک چین و مفهوم هر یک به طور جداگانه بپردازیم.

بلاک چین یک فناوری ذخیره تراکنش ها بدون امکان تغییر و یا دستکاری آنها است. این فناوری برای اولین بار در بیت کوین استفاده شد.

دلیل اصلی استفاده ارزهای دیجیتال از بلاک چین، انجام تراکنش ها بدون نیاز به واسطه و یا سازمان مرکزی و حفظ امنیت و صحت تراکنش هاست.

معرفی بیت کوین به زبان ساده

این روزها کمتر کسی است که اسم کریپتوکرنسی و به طور خاص بیت کوین را نشنیده باشد. اما به راستی ارزهای دیجیتالی به چه دلیلی به وجود آمدند و چطور توانستند در مدت زمانی کوتاه، توجه همگان را به خود جلب کنند. در این مقاله سعی داریم تعریفی ساده‌ای از ماهیت این پدیده و نحوه ورود به بازار آن ارائه دهیم.

بیت کوین یک ارز دیجیتالی در حوزه انجام پرداخت است که تراکنش‌ها را وارد شبکه‌‌ای می‌کند که تمام اتفاقات در آن بدون نیاز به واسطه‌ها انجام می‌پذیرد. در نتیجه این اقدام، برای انجام تراکنش‌ها نیازی به نهادهای متمرکز مانند بانک یا موسسات مالی دیگری وجود ندارد. تفاوت اصلی بیت کوین با ارزهای سنتی قرار گیری آن برروی یک پایگاه داده غیر متمرکز تحت عنوان بلاک چین است. در این شبکه، کاربران سیستم‌های استخراج و یا کامپیوترهای خود را در اختیار شبکه‌ای (که به اصطلاح به آن استخر گفته می‌شود) قرار می‌دهند تا محاسبات ریاضی مخصوصی برای انجام تراکنش‌ها و ثبت آن‌ها در بلاک چین روی آن‌ها صورت گیرد که در ازای آن بیت کوین‌های تولید شده در این فرایند تحت عنوان پاداش (work proof) توسط کاربران دریافت می‌شود. این کاربران را ماینر یا استخراج کننده می‌نامند. ماینرها برای تایید هر بلاک در حال حاضر ۱۲٫۵ بیت کوین پاداش دریافت می‌کنند.

• چرا بیت کوین‌ها دارای ارزش هستند؟

در پروتکل مشخص شده این ارز، تعداد بیت کوین‌ها به ۲۱ میلیون محدود شده است به عبارتی وقتی تعداد بیت کوین‌ها به ۲۱ میلیون واحد برسد، تولید این ارزهای دیجیتال متوقف خواهد شد. پس از وقوع چنین وضعیتی، این ارز در کسب و کارهای مختلف به گردش می‌افتد. ورود این ارز به بازار، موجب جلوگیری از مالیات تورمی در این نوع کرپتوکرنسی می‌شود زیرا دیگر امکان تولید و افزایش حجم در عرضه بیت کوین وجود نخواهد داشت. یکی از دلایل رشد بیت کوین کمیاب بودن آن است؛ از آنجایی که عرضه و تقاضا با هم ارتباط معکوس دارند، هر چقدر به انتها تولیدات این ارز نزدیک شویم این انتظار منطقی وجود دارد که قیمت آن افزایش یابد. بیت کوین، ویژگی‌ها و کاربردهای بی نظیری دارد و از منظر کمیاب بودن و نیاز به انرژی فراوان به منظور استخراج، می‌توان تشابه‌هایی بین طلا و بیت کوین قائل شد. البته این موضوع مبرهن است که استخراج طلا نیاز به انرژی مکانیکی و ماینینگ نیازمند انرژی الکتریکی می‌باشد. از آن جایی که این ارز هم اکنون دارای ارزش فراوانی بوده و همچنین با توجه به اینکه با گذشت زمان و افزایش تعداد تراکنش‌ها در بستر بیت کوین، استخراج آن سخت‌تر و سخت‌تر خواهد شد،کارشناسان پیش بینی میکنند که روند افزایشی قیمت این ارز دیجیتال در آینده‌ای نه چندان دور، دوباره از سر گرفته شود.

ساتوشی، کوچکترین واحد بیت‌کوین است و از نام ساتوشی ناکاموتو (ایجادکننده احتمالی بیت‌کوین) برگرفته شده است. هر بیت‌کوین می‌تواند به ۱۰۰ میلیون واحد تقسیم شود که هر کدام از این واحدها ساتوشی نام دارد و مساوی ۰.۰۰۰۰۰۰۰۱ بیت‌کوین است.

• راه‌های تهیه بیت کوین

1. استفاده از روش پرداخت بیت کوین و فروش کالا و خدمات به افراد دیگر
2. دریافت بیت کوین به عنوان دستمزد یک فعالیت
3. خرید از صرافی‌ها و مبادله گرهای آنلاین
4. مبادله مستقیم
5. استخراج بیت کوین

• اقداماتی که برای خرید بیت کوین باید انجام دهید

در ابتدا باید یک کیف پول یا والت جهت نگهداری این ارز خریداری شده تهیه کنید. گام بعدی مراجعه به صرافی‌ها یا سایت‌های فروش و احراز هویت برای خرید است. سایت جهانی “لوکال بیت‌کوینز” میزبان خریداران و فروشندگان ایرانی نیز هست. فروشندگان و خریداران ارزهای دیجیتال از سراسر جهان، می‌توانند در این سایت ثبت نام و بیت کوین‌هایشان را با یکدیگر معامله کنند. در سایت “لوکال بیت کوینز” از روش‌های مختلفی برای پرداخت می‌توانید استفاده کنید:

• اثرات بیت کوین و پول خصوصی

انتقال بیت‌کوین تنها معادل انتقال یک کد است و هزینه چندانی ایجاد نمی‌کند. این مسئله باعث شکل‌گیری کسب‌وکارهای B2B، B2C، C2C با فرکانس بالا می‌شود که به عبارتی می تواند موجب رونق کسب و کارهای آنلاین شود. همچنین برای سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه‌گذار استفاده از بیت‌کوین کار را بسیار ساده تر و راحت تر می‌کند.بسیاری از محققین اقتصادی، بیت کوین را پایه گذار آزادی در تمام زمینه ها می دانند. آن ها معتقدند وقتی پول خصوصی شود و شبکه پولی بدون اشتباه در اختیار مردم باشد، بقیه مراحل آزادی هم خود به خود طی خواهد شد.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال Cryptocurrency یک فرم از پول الکترونیکی است که یک نوع پول مجازی است که می توان آن را از طریق اینترنت انتقال داد. پی پال ، وبمانی ، پاییر ، پرفکت مانی ، بیت کوین ، اتریوم ، لایت کوین ، دوج کوین و … نمونه هایی از پول مجازی هستند. هدف ارزهای دیجیتال امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن است.

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ارز دیجیتال یا رمز ارز (Cryptocurrency) شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره مند شدن از ویژگی های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می کنند.

ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال به این معنی است که هیچ نهاد، گروه یا سازمانی آن ها را کنترل نمی کند.

کریپتوکارنسی ها را می توان به صورت مستقیم و بدون دخالت هرگونه واسطه ای در اینترنت به شخص دیگری ارسال کرد. یعنی برای ارسال ارزهای دیجیتال به یکدیگر نیازی به افتتاح حساب بانکی، استفاده از خدمات بانک ها یا هر سازمان واسطه دیگری نخواهید داشت.

رمزارزها همانند ریال و دلار پول هایی هستند که با سازوکار مختلفی ایجاد و توزیع می شوند. فرایند خلق برخی از این پول ها مانند بیت کوین با ماینینگ انجام می شود و برای تعدادی دیگر از آن ها، تمامی سکه ها از قبل به صورت استخراج شده در شبکه قرار می گیرند.

ارزهای دیجیتال بر روی فناوری دفترکل توزیع شده ساخته شده اند که یکی از محصولات مهم آن، فناوری بلاک چین است. بلاک چین های عمومی که اکثر ارزهای دیجیتال از آن استفاده می کنند، قابلیت مشاهده تمامی تراکنش ها را چه برای افرادی که در شبکه حضور دارند و چه برای افراد خارج از شبکه فراهم می کند.

ارز دیجیتال Cryptocurrency یک فرم از پول الکترونیکی است که یک نوع پول مجازی است که می توان آن را از طریق اینترنت انتقال داد. پی پال ، وبمانی ، پاییر ، پرفکت مانی ، بیت کوین ، اتریوم ، لایت کوین ، دوج کوین و … نمونه هایی از پول مجازی هستند. هدف ارزهای دیجیتال امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن است.

تاریخچه پیدایش ارز دیجیتال Cryptocurrency

رمزنگاری در جنگ جهانی دوم برای اولین بار جهت انتقال پیام و فرمان های نظامی مورد استفاده قرار گرفت و در سال ۱۹۸۳ دانشمند آمریکایی به نام David Chaum برای نخستین بار ایده ارز دیجیتال را در تحقیقات خود ارائه کرد. در عصر دیجیتال، ریاضیات و علوم کامپیوتر برای امنیت ارتباطات، اطلاعات و انتقال پول مورد استفاده قرارگرفته اند.

کریپتوکارنسی ها در حقیقت نوعی پول اینترنتی هستند که با استفاده از تکنولوژی کریپتوگرافی (رمزنگاری) رمزگذاری می شوند و تمام ویژگی های پول های رایج را بجز ماهیت فیزیکی دارا هستند. می توان آنها را با ارزهای دیگر مبادله کرد، با آنها تراکنش های مالی انجام داد، و برای خرید کالا و خدمات از آنها استفاده کرد.

ارز دیجیتال یا همان پول رمزنگاری شده، اولین قدم در مسیر این تکامل است. پول رمزنگاری شده، پولی دیجیتال است که توسط هیچ دولت یا بانکی هدایت نمی شود. پولی است که طراحی شده تا جهانی بدون واسطه ها کار کند.

ریشه های پول دیجیتال به حباب دات-کام در دهه ۱۹۹۰ برمی گردد. یکی از اولین ای-گلدها که با پشتوانه طلا بود، در سال ۱۹۹۶ ایجاد شد. یکی از پول های دیجیتال مطرح دیگر رزرو آزادی (به انگلیسی: Liberty Reserve) بود که در سال ۲۰۰۶ به وجود آمد. این سرویس به کاربران اجازه می داد تا پول دلار یا یوروی خود را به رزرو آزادی تبدیل کرده و بتوانند آن را آزادانه با دستمزد ۱٪ بین یکدیگر رد و بدل کنند. هر دوی این سرویس ها متمرکز بوده و برای استفاده در پول شویی شهرت داشتند. همین امر سبب شد تا دولت آمریکا هر دو سرویس را تعطیل کند. گسترش تازهٔ رمز پول ها، علاقه به استفاده مجدد از پول های دیجیتال را افزایش داده است. این امر با معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ همراه بود که آن را به بزرگترین و مورد قبول ترین پول تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی دیجیتال تبدیل کرد.

اولین ارز دیجیتال بیت کوین است

اولین ارز دیجیتال بیت کوین است که در سال ۲۰۰۹ ایجاد شد. بیت کوین (bitcoin) فراگیر ترین پول رمز نگاری شده است. اما اکنون صدها از این نوع وجود دارند. اتریوم، لایتکوین،زی کش، مونرو، و اینها تنها تعدادی از معروف ترین ها هستند. و اینها همه واقعا پول هستند.

ارزهای دیجیتال مشهور

بیت کوین: بیت کوین (Bitcoin) اولین و محبوب ترین ارز دیجیتال موجود در بازار است. بیت کوین توسط فردی ناشناس به نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در سال ۲۰۰۹ عرضه شد. ارزش کل بازار بیت کوین در زمان نگارش این مقاله بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار است.

اتریوم: اتریوم (Ethereum) در سال ۲۰۱۵ طراحی شده است و دومین ارز دیجیتال پرطرفدار و ارزشمند است. اتریوم بلاک چین مخصوص خود را دارد به همین دلیل به آن بلاک چین دوم هم گفته می شود. اتریوم فقط یک روش پرداخت نیست. روی بلاک چین اتریوم، قراردادهای هوشمند غیرمتمرکز اجرا می شود.

بیش از ۹۰ درصد توکن های موجود روی پلتفرم اتریوم فعالیت می کنند. با این حال، اتریوم سفر پرفراز و نشیبی داشته است. اتریوم به عنوان سکویی برای شروع دیگر ارزهای رمزی در ۲۰۱۷ مورد توجه قرار گرفت که این ارزها از کد بلاک چین اتریوم استفاده می کنند.

ریپل: ریپل (Ripple) یکی دیگر از پلتفرم های غیرمتمرکز مشهور است. ریپل در سال ۲۰۱۲ با هدف ایجاد ظرفیت تراکنش های بالا عرضه شد. ریپل قابل استفاده برای پیگیری انواع بیشتری از تراکنش ها است، و نه فقط ارزهای رمزی. این سیستم درحال گسترش توسط بانک هایی معتبر زیادی در سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته است.

لایت کوین: این ارز با تغییراتی در بیت کوین مانند انجام سریع تر تراکنش ها و استخراج راحت تر، در سال ۲۰۱۳ عرضه شد.

ارزهای دیجیتال چگونه کار می کنند؟

ارزهای دیجیتال از فناوری غیرمتمرکز استفاده می کنند و به کاربران امکان پرداخت امن و ذخیره پول را بدون نیاز به ثبت نام یا استفاده از بانک ها و سازمان های واسطه می دهند. اکثر ارزهای دیجیتال روی پایگاه داده توزیع شده ای به نام بلاک چین اجرا می شوند. بیشتر واحد های اصلی ارز دیجیتال (به جزتوکن ها) توسط یک فرآیند به نام استخراج یا ماین تولید می شوند.

تفاوت

در حوزه پول های مجازی غیرمتمرکز تراکنش ها توسط پایگاه داده توزیع شده به اسم بلاک چین، انجام می شوند و شرکت خاصی مالک آن ها نیست. کاربران بدون نیاز به ثبت نام می توانند با نصب کیف پول ارز مورد نظر در کامپیوتر یا موبایل خود تراکنش های خود را بدون واسطه و به صورت همتا به همتا انجام دهند. این ارزها پشتوانه ارزهای دیگر را ندارند و به صورت کاملا یکتا فعالیت می کنند. مثلا بیت کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که بدون واسطه فعالیت می کند و واحد های آن به صورت غیرمتمرکز استخراج و توزیع می شوند و قیمت آن متغیر خواهد بود.
در پول های مجازی متمرکز، ارز توسط ارزهای سنتی پشتیبانی می شود. مثلا پشتوانه پی پال دلار است. به نوعی نمی توان گفت که پی پال یک ارز است. مثلا شما با شارژ کردن ۱۰۰۰ دلار ، ۱۰۰۰ واحد پی پال دریافت خواهید کرد و زمان فروش آن باز هم به اندازه ۱۰۰۰ دلار پول دریافت خواهید کرد. ارز های متمرکز توسط شرکتی خاص ارائه می شود و به عبارت دیگر کیف پول آن فقط روی یک یا چند سایت مخصوص قابل دسترسی است. همچنین برای استفاده از آن ها نیاز به ثبت نام دارید.

فرق پول معمولی با ارز دیجیتال

ارزهای رسمی مثل ریال، دلار یا یورو توسط بانک مرکزی هر کشور منتشر می شود. بانک مرکزی باید مقداری شیء با ارزش نظیر طلا را به عنوان پشتوانه این پول منتشرشده در اختیار داشته باشد. اما ارز دیجیتال این گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می شوند.

البته استثناهایی نیز در این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال «وان گرم که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.

دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟ این تفاوت به ساختار تراکنش آنها تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی مربوط می شود. در تراکنش های آنلاین بین دو نفر، معمولا یک واسطه مانند بانک وجود دارد که بر آن نظارت می کند. اما نقل و انتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا (P2P) صورت می گیرد. به جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی مثل بانک درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه ای از کاربران که بر روی شبکه بلاکچین حضور دارند تایید می شود.

ارز دیجیتال تفاوت هایی اساسی با پول رسمی دارد. بازگشت ناپذیری تراکنش های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، درصورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت کننده، امکان پیگیری و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال قدری متفاوت است. بگذارید با یک مثال این موضوع را برای شما روشن کنیم.

فرض کنید شما با ارز دیجیتال یک خرید اینترنتی از یک فروشگاه ورزشی انجام داده اید. رسید تراکنش شما و مبلغ انتقال داده شده موجود است. در صورت پشیمان شدن و کنسل نمودن این خرید، فروشگاه می تواند مبلغ تراکنش را به شما بازگرداند اما ارسال یک تراکنش به آدرس اشتباه به این معنا است که آن پول برای همیشه از دست رفته است، مگر آنکه صاحب آن آدرس آدم با وجدانی باشد و پول را به شما برگرداند.

بدتر از آن ارسال به آدرسی است که صاحبی ندارد. در این صورت آن تراکنش از بین رفته و پول شما هیچوقت به شما باز نمی گردد.

حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می شود. همچنین کارمزد تراکنش های ارز دیجیتال پایین تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی برابر صفر است.

ویژگی های ارز دیجیتال

ارز دیجیتال یک روش پرداخت است که فقط به فرم الکترونیکی وجود دارد، قابل لمس نیست و وجود فیزیکی ندارد.

عدم امکان تقلب

یکی از چالش های موجود در پول های رسمی کشورها، جعل و چاپ تقلبی این پول ها بوده که مشکلاتی را برای سیستم مالی کشورها در دوره های مختلف به همراه داشته است. ویژگی منحصر به فرد رمزارزها، نبود امکان جعل و چاپ تقلبی آن هاست. یعنی اگر قرار است کسی به کیف پول رمزارزی شما بیتکوین انتقال دهد؛ فقط و فقط باید بیتکوین انتقال دهد و هیچ چیز دیگری نمی تواند در این بستر بجای بیتکوین منتقل شود.

انجام سریع نقل و انتقالات

انتقال پول در این سیستم، به صورت فرد به فرد صورت می گیرد و به طور میانگین، در کمتر از ۱۰ دقیقه، وجه از حساب فردی به فرد دیگر منتقل می شود. فرض کنید شما در کمتر از ۱۰ دقیقه می توانید از ایران مبلغی را برای فرزندان در استرالیا منتقل کنید. از سوی دیگر در صورت نیاز به سرعت بالاتر، هر فرد می تواند با تعریف کارمزدی برای تراکنش خود، سرعت انتقال وجه را افزایش دهد. در حالی که در سیستم کنونی، سرعت انتقال وجه به دلیل وجود واسطه های مالی متعدد، بالاتر است.

هزینه های کم تر برای انجام تراکنش

معمولا در استفاده از ارزهای دیجیتال هزینه ای برای انجام تراکنش از شما دریافت نمی شود چرا که ماینر ها یا استخراج کنندگان توسط شبکه پاداش خود را دریافت می کنند. اگر چه در استفاده از ارز دیجیتالی مانند بیت کوین هزینه ای برای انجام تراکنش دریافت نمی شود ولی بسیاری معتقدند که در نهایت کاربرانی که از بیت کوین استفاده می کنند در نهایت می بایست از اشخاص و سرویس های سومی مانند صرافی ها برای ساخت و نگهداری ارزها استفاده کنند که شامل هزینه برای آن ها می شود.

عدم امکان سرقت هویت

زمانی که شما مشخصات کارت اعتباری خود را به یک پذیرنده می دهید، در واقع به آن پذیرنده دسترسی مستقیمی به کارت اعتباری خود و سرمایه خود می دهید. کردیت کارت ها بر پایه ساز و کار “کشیدن” کار می کنند به این معنا که یک فروشگاه پرداختی را انجام می دهد و مقدار مورد نیازش برای انجام تراکنش را از حساب شما می کشد.

ارز رمزنگاری شده از ساز و کار “فرستادن” استفاده می کند که این امکان را به صاحب حساب می دهد تا دقیقا همان میزان که می خواهد برای شخص پذیرنده پول بفرستد بدون این که نیاز باشد اطلاعات دیگری به او بدهد.

نامتمرکز بودن

کامپیوترهای شبکه جهانی از فناوری بلاکچین استفاده می کنند تا به صورت اشتراکی به مدیریت پایگاه داده ای از رکورد های مربوط به تراکنش های بیت کوین دست پیدا کنند.

همین یعنی نامتمرکز بودن، بیت کوین که یک ارز دیجیتال است توسط شبکه اش مدیریت می شود و هیچ تایید کننده مرکزی در راس کار وجود ندارد تا تایید کند که شما تراکنشی انجام داده اید یا خیر. نامتمرکز بودن یعنی این که شبکه بر پایه ارتباط یک کاربر با یک کاربر دیگر است (نقطه به نقطه).

شناخته شده در سطح جهانی

از آنجایی که ارزهای رمزنگاری شده تحت تاثیر نرخ تبدیل، نرخ های سود و هزینه های مربوط به تراکنش ها یا هر هزینه ای که وابسته به هر کشور باید پرداخت شود، قرار نمی گیرد، در این صورت می تواند به صورت جهانی تفاوت های بیت کوین با ارزهای سنتی مورد استفاده قرار گیرد.

همین موضوع می تواند باعث صرفه جویی در وقت و هزینه در انتقال پول بین کشور های مختلف شود. ارز های رمزنگاری شده در سطح جهانی کار می کنند و همین موضوع انجام تراکنش ها را ساده می کند.

عدم امکان تصرف آن

پی پال (PayPal) را که یک سیستم پرداخت جهانی است در نظر بگیرید. اگر این کمپانی بنا به دلایلی تشخیص دهد که حساب بانکی شما مورد سو استفاده قرار گرفته است، این قدرت را دارد که بدون اطلاع به شما آن را مسدود کند و دارایی های شما را نیز از دسترس خارج کند. در چنین شرایطی این شما هستید که باید به دنبال این جریان باشید و پیگیری کنید تا بتوانید در نهایت به دارایی خود دسترسی پیدا کنید.

عدم خلق پول بی رویه و کنترل تورم

خلق پول مازاد بر اساس سازو کار تعریف شده در برخی رمزارزها مثل بیتکوین، عملاً امکان پذیر نیست و این نوع پول به صورت غیر متمرکز بوده و در اختیار بانک مرکزی قرارندارد، بنابراین امکان خلق بی رویه پول و در نتیجه کاهش ارزش شدید آن، یا ایجاد تورم افسارگسیخته امکان پذیر نیست.

تسهیل در جهانی شدن کسب و کارها

با پذیرش رمزارزها، شما می توانید از تمام دنیا به مشتریان خود خدمات ارائه دهید. فرض کنید شما یک وبسایت آموزشی در اختیار دارید. کاربران وب سایت شما برای خرید ویدئوهای آموزشی شما به راحتی و در کمتر از چند دقیقه می توانند هزینه مربوطه را پرداخت کنند و مرز بین کشورها و تفاوت واحدهای پولی دیگر بی معنا خواهد بود.