انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک

برای کسانی که می‌خواهند وارد دنیای سرمایه‌گذاری شوند، 3 نصیحت وجود دارد: اول ضرر نکنید، دوم ضرر نکنید و سوم ضرر نکنید. یعنی ضرر نکردن و از دست ندادن سرمایه بسیار مهمتر از سود کردن است. بنابراین برای برخی از سرمایه‌گذاران، کم ریسک بودن سرمایه گذاری مهمتر از دیگر فاکتورهای آن است.

مدیریت پرتفوی و انواع استراتژی مدیریت سبد سهام

موفقیت در بازار سهام مثل هر بازار دیگری نیاز به رویکرد و استراتژی مناسب دارد. اما افراد زیادی ممکن است در چیدمان سبد سهام و مدیریت پرتفو خود به مشکل بخوردند و مدیریت مناسبی روی سبد سهام خود نداشته باشند.

در واقع آگاه بودن نسبت به نحوه تشکیل سبد سهام موجب می شود که افراد، بیشترین سود را به دست آورند و کمترین ضرر را متوجه سرمایه‌شان کنند.
این موضوع، یعنی کاهش ریسک سرمایه‌گذاری، مورد توجه تمام سرمایه‌گذاران دنیا است و همه به دنبال کاهش ضرر و سود بیشتر هستند.

اما چگونه می‌توان این کار را انجام داد؟
مثلا شخصی را تصور کنید که تمام سرمایه خود را برای یک سهام بگذارد و فقط آن سهم را بخرد.

اگر آن سهم به مشکل بخورد و ضرر بدهد، آن شخص هم که تمام سرمایه خود را برای این سهام گذاشته است ضرر زیادی را متحمل می‌شود و به نوعی تمام سرمایه خود را از دست می‌دهد.

بنابراین چیدمان و انتخاب سهام از شرکت‌های مختلف برای سرمایه‌گذاری در بازه‌ی زمانی می‌تواند بسیار سودده باشد.

البته اگر تصمیمات درست نگیرید و استراتژی مناسب را برای خودتان در نظر نگیرید در نهایت نه تنها سود نمی‌کنید که موجب ضرر هم می‌شوید.

برای درک بهتر این موضوع شاید بهتر باشد تعریف دقیقی از پرتفوی داشته باشیم.

پرتفوی چیست؟

پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری با کنارهم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی‌های مختلف با هدف تنوع بخشی و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری را پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری می‌گویند.

مدیریت پرتفو به چه معناست؟

مدیریت پرتفو در معنی لغوی به انجام معامله‌های بورسی با رعایت تمامی جوانب اقتصادی و سیاسی و استفاده از ابزار و روش‌های تحلیل سهام را مدیریت پرتفوی می‌گویند.

یکی از وظایف مهم شرکت‌ها، مدیریت دارایی و یا مدیریت پرتفوی است که به معنی تعیین نقطه ضعف و قوت، تهدیدها، فرصت‌ها، رشد و… در مسیر افزایش سرمایه است.

انواع استراتژی‌های مدیریت سهام کدامند؟

برای انتخاب سیستم مدیریتی باید از شاخص ریسک بتا استفاده کرد.

وظیفه بتا این است که حساسیت پرتفوی مورد نظر با بازده بازار را مشخص می‌کند.

مدیریت فعال در بازار، بتای مخالف 1 و مدیریت منفعل، بتای نزدیک به یک دارد و هرچقدر اختلاف بتا از یک بیشتر باشد، باید مدیریت هم فعال تر باشد.

به طور کلی برای مدیریت سبد سهام و مدیریت پرتفو دو استراتژی فعال و منفعل داریم.

استراتژی فعال

از استراتژی فعال عمدتا برای هماهنگی با پیش‌بینی‌های میان مدت یا کوتاه مدت بازار و سهم، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یعنی مدیر پرتفوی در حال تلاش و معامله سهم است تا بتواند بازدهی بیش از بازدهی شاخص بازار به دست آورد.

برای مدیریت فعال پرتفوی سه روش مرسوم وجود دارد:

استراتژی گلچین سهام

در این استراتژی سرمایه‌گذار، وزن سهام زیر قیمت را در پرتفوی افزایش و وزن سهام بالای قیمت را کاهش می‌دهد.
بنابراین ریسک پرتفوی متونع می‌شود و انتخاب‌های سهم بر دیگر سهم‌ها اثر می‌گذارد.

استراتژی موقعیت بازار

در این نوع استراتژی، سرمایه‌گذار با پیش‌بینی آینده بازار، حجم سرمایه‌گذاری را میان اوراق بهادار تغییر می‌دهد و در صورت پیش‌بینی بازده بالاتر متوسط برای پرتفوی نسبت به تعدیل و اصلاح ریسک پرتفوی اقدام می‌کند.

به بیان ساده‌تر، مدیر پرتفوی اگر بداند بازار در روند صعودی قرار خواهد گرفت کمتر در اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری می‌کند و حجم سرمایه‌گذاری در افزایش خواهد داد.

استراتژی تمرکز بخش

این روش مشابه روش و استراتژی گلچین است با این تفاوت که واحد مورد نظر به جای سهام، صنعت در نظر گرفته شده است.

استراتژی انفعالی

در این استراتژی نزدیک کردن بازده پرتفوی به بازده شاخص مورد نظر است که دلیل آن عدم توانایی پیش‌بینی جریان آتی بازار یا عملکرد قیمت سهام است.

نوع مدیریت پرتفو در استراتژی منفعل، به صورت خرید و نگهداری است که در این شرایط خرید سهام بر مبنای چند معیار انجام شده و تا پایان دوره سرمایه‌گذاری حفظ می‌شود پس هیچ فعالیت خرید و فروشی پس از ایجاد پرتفوی وجود نخواهد داشت.

چگونه پرتفوی شاخص انفعالی تشکیل بدهیم؟

به این منظور سه روش شاخص و مرسوم وجود دارد.

روش نمونه‌گیری

در این استراتژی مدیر پرتفوی فقط برای خرید نمونه‌ای از سهام که در شاخص مبنا وجود دارد، اقدام می‌کند.

روش پیگیری کامل

در این استراتژی تمامی سهام‌های موجود در شاخص به نسبت وزنی که در آن شاخص دارند، خریداری می‌شوند.

استراتژی تنوع‌بخشی برای کاهش ریسک

ریسک غیر سیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط است و لزوما کل شرکت یا کل بازار را مستقیما تحت تاثیرش قرار نمی‌دهد.

تنوع‌بخشی توسط ساختن یک سبد متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند موجب کاهش ریسک غیر سیستماتیک شود.

اما در مقابل، ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها و صنایعی می‌گویند که به راحتی قابل پیش‌بینی و کنترل نیستند.

روش بهینه‌سازی یا برنامه‌ریزی غیر خطی

در این استراتژی از اطلاعات تاریخی، تغییرات قیمت‌ها و همبستگی میان سهام استفاده می‌شود و بر اساس آن ترکیب، پرتفوی مشخص می‌شود.

استراتژی سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این استراتژی وزن سهام هر شرکت در سبد، بر اساس ارزش بازار آن شرکت در قیاس با سایر سهم‌های سبد مشخص می‌شود.

یعنی ارزش بازار شرکت برابر با تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است.

وزن هر سهم در سبد با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد تعیین می‌شود.

عوامل موثر برای تعیین انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک نوع استراتژی

چندین عامل موثر برای تعیین نوع استراتژی وجود دارد که بهتر است به آن‌ها توجه داشته باشید:

کارایی بازار

زمانی که بازاری میزان کارایی‌اش در سطح بالایی قرار دارد از مدیریت منفعل استفاده می‌شود و مدیران به سمت سرمایه‌گذاری و صندوق‌های شاخصی و متنوع حرکت می‌کنند.

از طرفی در بازارهای غی کارآمد، مدیران، متناسب با شکاف‌ها به سمت بهره‌گیری از توان تحلیل‌گری و مدیریت فعال حرکت خواهند کرد.

ویژگی شخصیتی مدیران

اندازه و ظرفیت ریسک‌پذیری که مدیران دارند، نوع استراتژی که در سبد سهام استفاده می‌کنند را مشخص می‌کند.

شرایط حاکم بر بازار

اصولا یک مدیر پرتفوی موفق در شرایط رونق بازار از استراتژی فعال و در شرایط رکود از استراتژی منفعل در بازار استفاده می‌کند.

میزان تحمل ریسک پرتفوی

هرچقدر تحمل ریسک پرتفوی بالاتر برود، از استراتژی منفعل به استراتژی فعال حرکت خواهد کرد.

اندازه و حجم پرتفوی

مدیران پرتفوی‌هایی که ارزش و حجم بالایی دارند از سیستم مدیریتی منفعل استفاده می‌کنند و دلیلش هم، حجم بالای معاملاتی است که در صورت تغییر پرتفوی باید انجام بدهند.

در مقابل مدیر یک پرتفوی کوچک به راحتی می‌تواند با استفاده از استراتژی مدیریت فعال به جابجایی سهام در پرتفوی خود بپردازد.

توقع سرمایه‌گذار

اصولا سهام‌داران محافظه‌کار، استراتژی منفعل را استفاده می‌کنند و در مقابل سهام‌دارانی که قدرت ریسک بیشتر و انتظار سود بالاتری دارند از مدیریت پرتفوی فعال استفاده می‌کنند.

اگر هنوز اپلیکیشن خودتان را آپدیت نکرده اید از دو لینک زیر نسخه های جدید را از گوگل پلی و بازار دریافت کنید و از دو امکان جذاب و جدیدمون استفاده کنید 🙂

انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک

مشاوره رایگان

برای دریافت مشاوره در مورد چگونگی عضویت در صندوق و شرایط سبد های مختلف کافیست عدد 2 را به سامانه زیر پیامک کنید.

• 02191004770
• [email protected]
• تهران، خیابان بهشتی، پلاک 436، طبقه 4، واحد 15

خانه / سرمایه گذاری و بورس / هر آنچه درباره صندوق سرمایه گذاری در سهام باید بدانید

هر آنچه درباره صندوق سرمایه گذاری در سهام باید بدانید

صندوق های سرمایه گذاری در سهام یا همان صندوق های سهامی یکی از انواع صندوق های سرمایه گذاری می باشد. این صندوق دارای ریسک بیشتری نسبت به صندوق های با درآمد ثابت و صندوق سرمایه گذاری انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک مختلط است و در نتیجه بازده مورد انتظار بالاتری هم دارد.

صندوق سرمایه گذاری در سهام چیست؟

در ادامه به بررسی هرآنچه لازم است درباره صندوق سرمایه گذاری در سهام بدانید خواهیم پرداخت.

صندوق سرمایه گذاری در سهام نوعی صندوق سرمایه گذاری مشترک میباشد که بیشتر پرتفوی آن را سهام شرکت‌هایی تشکیل می دهد که در بورس پذیرفته شده اند.

سود صندوق سرمایه گذاری در سهام: سود این صندوق ناشی از تفاوت قیمت خرید و فروش واحدهای صندوق می باشد.

به این معنی که سرمایه‌گذاران در صورتی سود میبرند که قیمت واحدهای صندوق افزایش یابد. البته توجه داشته باشید که صندوق سرمایه گذاری در سهام برخلاف صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت در اکثر اوقات تقسیم سود دوره‌ای نخواهند داشت.

واحدهای سرمایه گذاری در صندوق های سهامی: در صندوق های سهامی کوچک تقریبا بین ۵ تا ۵۰ هزار و در صندوق های انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک سهامی بزرگ بین ۵۰ تا ۵۰۰ هزار واحد سرمایه‌گذاری منتشر می شود.

ریسک بالا در صندوق های سهامی: در صندوق های سرمایه گذاری در سهام به دلیل اینکه با اکثریت سرمایه، سهام خریداری میشود نسبت به دیگر صندوق‌ها ریسک بیشتری دارد و سرمایه گذار با توجه به ریسکی که قبول میکند انتظار دریافت سود بیشتری هم به نسبت دیگر صندوق ها دارد.

توجه داشته باشید که صندوق سهامی مناسب برای افرادی است که ریسک پذیری بالا و دید بلند مدت برای سرمایه گذاری در بورس دارند و همچنین صندوق سرمایه گذاری در سهام معمولا ضامن نقدشوندگی ندارند.

نحوه عملکرد صندوق سرمایه گذاری در سهام

به دلیل اینکه اکثریت دارایی‌های صندوق سرمایه گذاری سهامی را سهام تشکیل می‌دهد، نوسانات موجود در بازار بورس ریسک سرمایه‌گذاری در صندوق‌ سرمایه گذاری سهامی نسبت به سایر صندوق های سرمایه گذاری مانند صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلط بیشتر است.

صندوق های سهامی مناسب برای افراد با دید بلند مدت:

با توجه به نوسانات موجود در بازار بورس و سهام شرکتها قیمت واحدهای صندوق‌های سهامی هم دارای نوسان می باشد و امکان دارد در بازه‌های کوتاه مدت نزولی هم شود.

اما افرادی که نسبت به این صندوق دید بلند مدت داشته باشند معمولا ضرر نخواهند کرد به این دلیل که نوسانات کوتاه مدت برایشان اهمیتی نخواهد داشت و همانطور که انتظار دارند در بلند مدت قیمت واحد صندوق افزایش می‌یابد.

تضمینی برای عملکرد خوب صندوق های سهامی در شرایط رکودی وجود ندارد:

صندوق های سهامی در دوره رونق اقتصادی عملکرد مطلوبی خواهند داشت و سعی بر این است که بیشترین میزان سود برای سرمایه گذاران حاصل شود، اما هیچگونه تضمینی برای عملکرد مطلوب صندوق سرمایه گذاری سهامی در زمان رکود اقتصادی وجود ندارد و حتی امکان دارد در انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک دوران رکود این صندوق‌ها زیان ده باشند.

البته توجه داشته باشید که زیان ده شدن این صندوق ها در شرایط رکوری فقط یک احتمال است و ریسک صندوق سرمایه گذاری در سهام با مدیریت حرفه‌ای و استفاده از دانش تخصصی قابل کنترل خواهد بود.

همانطور که میدانید هیچگونه تضمینی در بازار بورس وجود ندارد و بدلیل وجود نوسانات در بازار سهام امکان کاهش ریسک وجود دارد اما امکان صفر شدن ریسک در این صندوق‌ها وجود نخواهد داشت.

ترکیب دارایی های صندوق سرمایه گذاری در سهام

در صندوق های سرمایه گذاری سهامی تقریبا ۷۰ تا ۹۵ درصد از سرمایه صندوق را سهام و حق تقدم سهام پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار و با بقیه آن یعنی به میزان ۵ الی ۳۰ درصد، اوراق با درآمد ثابت مثل اوراق مشارکت، سپرده‌های بانکی و سایر دارایی‌ها با درآمد ثابت خریداری می کنند.

صندوق سرمایه گذاری در سهام مناسب برای چه افرادی است:

عملکرد بازار بورس به گونه ای است که در بلند مدت عملکرد خیلی بهتری به نسبت کوتاه مدت دارد. البته فقط دید بلندمدت کافی نیست و برای کسب سود عوامل مختلف دیگری هم تاثیرگذار است مثل اینکه افراد باید زمان و دانش کافی برای انتخاب سهام مناسب داشته باشند.

بر این اساس صندوق‌ های سهامی برای افرادی مناسب است که دیدشان برای سرمایه گذاری در بورس بلند مدت است و هدفشان کسب بازدهی بیشتر نسبت به سرمایه‌گذاری در بانک است اما زمان و دانش کافی برای انجام این کار را ندارند.

مزیت صندوق سرمایه گذاری سهامی نسبت به سرمایه گذاری مستقیم

با سرمایه گذاری مستقیم در بازار سرمایه شما به طور مداوم باید از اخبار اقتصادی و وضعیت صنایعی که در آن‌ها سرمایه گذاری کرده اید، مطلع شوید و این کار نیاز به صرف زمان زیادی است، همچنین برای تجزیه و تحلیل، بررسی، پیش بینی قیمت سهم ها و کسب سود باید دانش کافی و تخصصی داشته باشید و اگر شرایط ورود به بازار بورس را ندارید بهتر است از این روش استفاده کنید.

بنابر آنچه گفته شد نتیجه میگیریم ریسک سرمایه گذاری مستقیم در بورس نسبت به سرمایه گذاری در صندوق سرمایه گذاری در سهام بیشتر است.

سرمایه لازم برای مشارکت در صندوق‌ سهامی:

حداقل سرمایه ای که برای سرمایه گذاری در صندوق سرمایه گذاری سهامی لازم است ۱۰۰هزار تومان برای خرید حداقل یک واحد یا یونیت سرمایه گذاری می باشد.

–واحد یا یونیت سرمایه گذاری کوچکترین جزء سرمایه گذاری در صندوق‌های سرمایه گذاری است.

توجه داشته باشید بعضی از صندوق‌ها حداقل سرمایه لازم را یک میلیون تومان (خرید ۱۰ واحد سرمایه گذاری)می دانند.

شما میتوانید تمامی موارد لازم را که در اساسنامه و امیدنامه صندوق‌ ها ذکر شده مطالعه کنید.

مزایای صندوق سرمایه‌گذاری سهامی

1. استفاده از دانش تیمی متخصصان برای سرمایه گذاری در بازار بورس
2. حفظ ارزش سرمایه در مقابل تورم
3. کسب سود در بلند مدت

توضیحات تکمیلی:

ریسک و بازده رابطه مستقیم با یکدیگر دارند و افراد با توجه به میزان ریسکی که تحمل میکنند توقع سودآوری دارند. صندوق‌ سرمایه گذاری در سهام به نسبت سایر صندوق‌ها دارای ریسک بیشتری می باشند و در نتیجه بازده مورد انتظار آن هم به نسبت سایر صندوق ها بیشتر است.

با سپردن سرمایه خود به تیمی متخصص و حرفه‌ای ریسک سرمایه گذاری خود را تا حد زیادی نسبت به سرمایه گذاری مستقیم کاهش داده‌اید.

شما با سرمایه گذاری بلند مدت در صندوق های سهامی ارزش پول خود را در مقابل تورم حقظ می کنید و با این سرمایه گذاری سود بیشتری نسبت به سرمایه گذاری در بانک عایدتان خواهد شد.

بازار سهام و ریسک دو عضو جدا نشدنی از هم هستند اما اگر به بازار سهام بصورت بلند مدت نگاه کنیم سود‌آور است. در نتیجه صندوق سرمایه گذاری در سهام برای افرادی که به سرمایه گذاری بلند مدت در بازار بورس فکر میکنند گزینه مناسبی است.

شرایط سرمایه‌گذاری در صندوق سهامی

امکان سرمایه گذاری در صندوق سرمایه گذاری در سهام برای همه افراد بالای ۱۸ سال وجود دارد. برای سرمایه گذاری در صندوق سهامی می‌توانید با پر کردن فرم‌های مورد نیاز و ارائه مدارک و با استفاده از سایت صندوق‌ها و یا با مراجعه حضوری به دفاتر صندوق مور نظر واحد سرمایه گذاری خریداری کنید.

انتخاب بهترین صندوق سرمایه گذاری سهامی

1. بررسی کارنامه صندوق‌ها و عملکرد صندوق ها در ادوار گذشته
2. انتخاب صندوقی که با کمترین میزان ریسک و نوسان بازدهی بیشتری نسبت به متوسط بازار (شاخص) بدهد.
3. بالاتر بودن بازده آن نسبت به بازده متوسط بورس است
4. انتخاب صندوقی که نوسان کمی در هر ماه داشته باشد

Compatible data.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipis scing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.

enim ad minim veniam quis nostrud exercita ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat.

• Pina & Associates Insurance
• Payment at Contingency
• Amount of Payment

Two Most-Cited Reason

Consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore dolore magna aliqua. enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex commodo consequat. duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate.

نقشه ریسک سرمایه گذاری ۲۰۱۸ خاورمیانه

نقشه ریسک سرمایه گذاری خاورمیانه رو قصد داریم به صورت تصویری در این مطلب مورد بررسی قرار دهیم و ببینیم کشور ایران در این موضوع از چه جایگاهی برخوردار است و ریسک سرمایه گذاری در ایران چقدر است و آیا بدون سرمایه گذاری های خارجی می توانیم روزهای خوبی را برای اقتصاد ایران در سال های آتی متصور باشیم یا خیر. به صورت کلی در این مقاله اشاره خواهیم کرد که ریسک چیست و ریسک سرمایه گذاری به چه صورتی قابل مدیریت است و در خصوص با ریسک های سرمایه گذاری در ایران چه مواردی را باید در نظر گرفت و نقشه ریسک سرمایه گذاری خاورمیانه در این خصوص چه کمکی به ما می کند، پس تا انتهای این مطلب آموزشی با سایت کد بورسی همراه باشید.

(توجه داشته باشید که این مطلب در تاریخ ۹۹/۹/۶ مورد بازبینی و بروزرسانی قرار گرفته است)

نقشه ریسک سرمایه گذاری

در حقیقت، مقوله سرمایه ‌گذاری با گستره و تنوع وسیعی مواجه می باشد. سرمایه‌ گذاری در گواهی سپرده، انواع اوراق مشارکت ، سهام عادی، صندوق های سرمایه ‌گذاری و … می ‌تواند نمونه‌ هایی از انواع سرمایه‌ گذاری به حساب آید. البته همان طور که می دانید سرمایه‌ گذاری به مدیریت دارایی و سرمایه نیاز دارد، به همین خاطر دستیابی به ثروت سود ناشی از سرمایه‌ گذاری از آنجا که با گذشت زمان ارتباط دارد، همواره با مقوله ای به نام مخاطره یا ریسک همراه است. می توان گفت از میان رشته ‌های سرمایه ‌گذاری گوناگون، مدیریت ریسک در بازار سهام بسیار پیچیده است. یک مشاور سرمایه ‌گذاری می ‌تواند در این زمینه به سرمایه ‌گذاران کمک شایانی داشته باشد.

درصورتی که تمایل دارید تا از خدمات ۲۵ درصد تخفیف کارمزد در بورس، مشاوره خرید، آموزش های رایگان بورسی و … بهره مند شوید میتوانید از طریق لینک زیر اقدام به ثبت نام نمایید.

وجود ریسک در بازار سرمایه به این دلیل است که برای تصمیم ‌گیری در بازار بورس موارد متعددی نقش و تاثیر خواهند داشت؛ به عنوان مثال این که چه نوع سهمی در چه زمانی، به چه قیمتی و به چه مقداری از کل سبد باید خریده و فروخته شود تا ریسک به حداقل رسیده و انتظار سود به حداکثر برسد و گفتنی است که ریسک ها در بازارهای مالی و به صورت کلی اقتصاد ایران و خاورمیانه نیز به همین صورت است و سوالات و ابهاماتی همواره برای سرمایه گذاران وجود دارد، به همین خاطر برای کاهش ریسک در انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک بازار سرمایه، انتخاب ترکیب بهینه یا به تعبیر دقیق‌ تر یک پرتفوی که شامل سهام متنوع است، انجام می شود. بدیهی‌ است درجه ریسک ‌پذیری در سرمایه‌ گذاران مختلف متفاوت بوده و سرمایه ‌گذارانی که ریسک بالایی را قبول می کنند، انتظار بازدهی بالایی را دارند و بالعکس سرمایه‌ گذاران ریسک گریز با کاهش مخاطره ریسک کمتری را به جان خواهند خرید.

تعریف ریسک

ریسک عبارت از احتمال بروز نتایج متفاوت با پیش ‌بینی‌ ها یا انتظارات است، به عبارت دیگر ریسک به معنی انحراف نتایج واقعی از نتایج مورد انتظار است، لذا در جایی که نتایج مورد انتظار یک پدیده به صورت قطعی مشخص نباشد و همراه با احتمال باشد، با موقعیت ریسکی روبرو می شویم. برای مثال پیش‌ بینی شخص این است که قیمت سهام X در روز آینده به ۱۱۵ تومان برسد، اما اطمینان کامل ندارد و احتمال می ‌دهد که دامنه انحراف آن ۵ تومان باشد، لذا این یک موقعیت ریسکی است، به این دلیل که امکان دارد فردا قیمت مورد انتظار (۱۱۵ تومان) محقق نشود، بلکه قیمت بین ۱۱۰ تومان و ۱۲۰ تومان نوسان داشته باشد، پس می توان این طور نتیجه گرفت که در موقعیت‌ های ریسکی چند نتیجه ممکن وجود دارد که احتمال رخداد هر کدام نیز مشخص است. اگر دوست دارید در مورد نسبت ریسک به ریوارد اطلاعاتی به دست آورید، می توانید با کلیک روی عبارت آبی رنگ، وارد آن مطلب شوید.

فرق ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک

ریسک بر اساس این که خاص یک سهام باشد و یا بر روی عموم سهام تاثیرگذار باشد به دو نوع سیستماتیک و غیر سیستماتیک دسته بندی می شود. ریسک سیستماتیک به ریسکی می گویند که بر روی تمام بازار، البته با مقادیر مختلف، تاثیرگذار است و به عبارت دیگر تمام سهام به میزان انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک متفاوتی تحت تاثیر آن هستند.

این نوع ریسک در هر صورت وجود دارد و سرمایه‌ گذار برای کسب بازده ناچار به تحمل آن هستند، اما ریسک غیرسیستماتیک تنها بر یک سهام مشخص تاثیر دارد. این نوع ریسک را با تشکیل سبد متنوعی از سهام می ‌توان کاهش داد، به این خاطر که با تشکیل یک سبد سهام، برآیند ریسک‌ های غیرسیستماتیک مربوط به سهام مختلف به صفر میل خواهد کرد.

نتیجه گیری و کلام آخر

چنانچه بخواهیم ایران را در نقشه ریسک سرمایه گذاری مورد بررسی قرار دهیم باید گفت که ایران ریسک پایین امنیتی ولی ریسک بالای سیاسی که منجر به کاهش سرمایه گذاری و در نتیجه کاهش رشد اقتصادی و اشتغال در بلندمدت خواهد شد. در واقع می توان از نقشه ریسک سرمایه گذاری این طور نتیجه گرفت که تا زمانی که سرمایه گذاری خارجی وارد ایران نشود خبری هم از رشد اقتصادی نخواهد بود.

در پایان امیدوارم از این مقاله آموزشی که به صورت کامل نقشه ریسک سرمایه گذاری در خاورمیانه را به تصویر کشید، نهایت استفاده رو برده باشید.

نظر شما در مورد وضعیت اقتصادی ایران در سال های آینده چیست؟

آموزش بورس قسمت هجدهم – ریسک و بازده در بورس

مفهوم ریسک بازده جزء اصول اولیه و لاینفک کلیه تصمیم های سرمایه گذاری می باشد. هر تصمیمی که شما برای سرمایه خود می گیرید، بایستی بین ریسک و بازده نوعی تعادل ایجاد کند. ریسک و بازده مورد انتظار با یکدیگر رابطه مستقیم دارند. هر چه ریسک ورقه بهادار افزایش یابد، بازده مورد انتظار سرمایه گذار نیز افزایش خواهد یافت.

مثال 1: اگر شما به سود و بهره حساب های بانکی اکتفا نکنید و مثلا دارایی خود را به جای سپرده کردن در بانک، در سهام بورس سرمایه گذاری کنید، در واقع ریسک بیشتری انجام داده اید و البته به این دلیل بوده که انتظار بازده بالاتری نیز داشته اید. هر چند که ممکن است بازده به دست آمده (واقعی) از سرمایه گذاری در سهام شرکت های بورس کمتر از حالتی باشد که پول خدو را در بانک سپرده کرده اید و لزوما قبول ریسک بیشتر به معنای کسب بازده واقعی بالاتر نیست.

مثال 2: شما در یک مسابقه تلویزیونی شرکت کرده اید و 5 میلیون ریال برنده شده اید، مجری مسابقه به شما پیشنهاد می دهد که دو راه دارید یا همین 5 میلیون ریال را دریافت می کنید و از ادامه مسابقه منصرف شوید و یا اینکه در مرحله بعد بین دو گزینه یکی را انتخاب کنید. یکی از این دو گزینه مبلغ 20 میلیون ریال و دیگری تنها یک دسته گل است. احتمال انتخاب این دو گزینه در این حالت، 50 درصد است. شما کدام پیشنهاد را انتخاب می کنید؟ این مثال ساده بیانگر آن است که هر چه شما بازده بالاتری را انتظار داشته باشید، باید ریسک بالاتری را متحمل شوید.

در کل، در صورتی که دارایی خود را در حساب بانکی بگذارید، شما کمترین میزان ریسک را متحمل شده اید و هر چه به سمت خرید سهام شرکت های بورسی و همچنین معاملات آتی پیش بروید، بر میزان ریسک شما افزوده خواهد شد، و در واقع انتظار کسب بازده بالاتری نیز دارید.

مفهوم بازده

به دست آوردن منفعت از سرمایه گذاری را بازده می گویند در واقع بازده همان پاداش سرمایه گذاری است. اگر سهام یکی از شرکت های بورس را خریداری نمایید، از دو طریق کسب منفعت می کنید:

1) افزایش قیمت سهام در طول مدتی که سهام را نگهداری نموده اید که به آن بازده قیمتی سهام یا اصطلاحا سود سرمایه گویند و از انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک رابطه زیر بدست می آید:

قیمت سهم در اول دوره – قیمت سهم در آخر دوره

قیمت سهم در اول دوره

2) دریافت سود نقدی که بعد از برگزاری مجمع عمومی سالیانه محقق می شود و به آن بازده نقدی گفته می شود که از رابطه زیر بدست می آید:

سود تقسیمی هر سهم

قیمت سهم در اول دوره

2. مفهوم ریسک

ریسک در حالت کلی به این معنی است که نتیجه تحقق یافته با نتیجه مورد انتظار یکسان نباشد. عامل ذاتی ریسک، نوسان و عدم قطعیت است. یعنی هر چه نوسان و عدم قطعیت بیشتر باشد، ریسک نیز بیشتر می باشد، در حوزه سرمایه گذاری، ریسک یعنی امکان اینکه بازده واقعی از بازده مورد انتظار متفاوت باشد.

مثلا چون بازده سرمایه گذاری در سهام عادی بطور دقیق قابل پیش بینی نیست (به دلیل تغییر قیمت خود سهم یا تغییر سود تقسیمی)، سرمایه گذاری در سهام عادی همراه با ریسک است اما چون با سپرده کردن پول در حساب بانکی اصل و بهره آن حتما دریافت خواهد شد، سرمایه گذاری در آن همراه با ریسک نیست. هر چند انتظار بازده بیشتری نیز از سرمایه گذاری در سهام دارید.

3. انواع ریسک

ریسک در حالت کلی به دو قسمت ریسک سیستماتیک و ریسک غیر سیستماتیک تقسیم می شود: در صورتی که دلیل و عامل بوجود آمدن ریسک ناشی از عوامل کلان حاکم بر بازار باشد و از عهده و توان مدیران شرکت و عوامل درونی شرکت خارج باشد، به آن ریسک سیستماتیک گویند.

مثلا تغییر در نرخ ارز خارج از اراده و کنترل مدیران شرکت ها به صورت فردی می باشد. تغییر پذیری نرخ ارز یا ریسک هایی از این قبیل قابل کنترل نمی باشند. هر چه توان با یکسری از ابزارهای مالی خاص، در مقابل این نوع ریسک ها خود را پوشش داد.

ریسک غیر سیستماتیک، به ریسکی گفته می شود که ناشی از عوامل کلان حاکم بر این ابزار نیست و به ساختار یک شرکت یا بنگاه اقتصادی مربوط می شود. این ریسک را می توان کنترل کرد و همچنین کاهش داد. برای مثال می توان با بهبود ساختار سرمایه شرکت، ریسک مالی آن شرکت را کاهش داد.

در ادامه به توضیح ریسک هایی خواهیم پرداخت که بیشترین تاثیر را بر تصمیم شما به عنوان سهامدار بورس دارد:

1-3. ریسک بازار

اگر در نتیجه عوامل کلی مانند جنگ، رکود و رونق اقتصادی، تغییرات اقتصادی و … تغییری در بازده مورد انتظار سهامداران بوجود آید، به آن ریسک بازار می گویند. این ریسک قابل کنترل نبوده و می تواند تاثیرات زیادی بر قیمت سهام شرکت های بورسی داشته باشد. اخبار مربوط به مذاکرات هسته ای ایران، انتخابات ریاست جمهوری، جنگ های منطقه و … همگی جزء ریسک های بازار بوده و به صورت مستقیم بر روی نرخ بازده سهامداران تاثیرگذار می باشد.

2-3. ریسک نرخ ارز

نرخ ارز، ارزش برابری یک واحد پول خارجی به پول داخلی است. یعنی مثلا اگر 1000 دلار دارایی داشته باشید و قصد فروش آن را داشته باشید، به ازای فروش آن چه مبلغی به ریال یا تومان دریافت خواهید کرد. هر چه این نوسان بیشتر باشد، ریسک نرخ ارز نیز بیشتر خواهد بود.

بسیاری از شرکت ها که در بورس فعالیت می کنند وارد کننده یا صادر کننده بوده و تغییرات نرخ ارز می تواند روی میزان هزینه ها، تولید، فروش و سود آنها، به شدت تاثیرگذار باشد. وقتی نرخ ارز شروع به افزایش می کند شرکت هایی که وارد کننده هستند باید مواد اولیه مورد نیاز خود را با قیمت بالاتری خریداری کنند، در نتیجه حاشیه سود آن ها کم خواهد شد.

بر عکس شرکت هایی که به صادرات می پردازند، می توانند از این موقعیت استفاده کرده و کالا یا خدماتشان را با قیمت بالاتری بفروشند و به این طریق حاشیه سود خود را افزایش بدهند. برای مثال چند سال پیش که قیمت دلار به یکباره افزایش چشمگیری پیدا کرد، قیمت تعدادی از سهام بورس از جمله صنایع پالایشگاهی که با دلار رابطه مستقیم داشتند، شروع به افزایش کردند و قیمت برخی از سهام این گروه حتی به میزان 10 برابر نیز افزایش یافت.

. ریسک تجاری

این ریسک با عوامل خاص و منحصر به فرد یک صنعت یا شرکت خاص مرتبط می باشد. به عنوان مثال، تغییر قیمت جهانی نفت بر روی قیمت سهام شرکت های صنعت خودرو تاثیرگذار نیست اما اثر مستقیمی بر روی قیمت سهام شرکت های پالایشگاهی خواهد داشت.

اگر قیمت نفت کاهش پیدا کند، قیمت محصولات این شرکت ها نیز کاهش پیدا می کند و باعث کاهش سود آوری و در نتیجه کاهش ارزش سهام این شرکت ها می شود. در نتیجه این وظیفه سهامدار است که در ابتدای خرید سهام شرکت، به عوامل مهم خاص صنعتی که شرکت در آن قرار دارد، توجه نماید و تغییرات و نوسانات احتمالی این عوامل را در محاسبات خویش لحاظ کند.

4-3. ریسک نرخ بهره

به تغییرات و نوساناتی که در میزان نرخ بهره در اقتصاد پیش انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک می آید، ریسک نرخ بهره می گویند. این ریسک بیشتر در خصوص اوراق بهادار با درآمد ثابت مثل اوراق مشارکت مطرح است. در کشور ما، ریسک نرخ بهره در واقع همان تغییر در نرخ بهره بانکی می باشد.

مثال: فرض کنید در حال حاضر نرخ بهره سپرده های بانکی بلند مدت 20 درصد می باشد. همچنین اوراق مشارکت 5 ساله مربوط به یک طرح خاص با سود 22 درصد نیز از طریق بانک ها پذیره نویسی شده و یا در بازار بورس قابل خرید می باشند.

آقای احمدی سهامدار مثال ما که این موقعیت را می بیند، دارایی خود را در اوراق مشارکت 5 ساله سرمایه گذاری می کند چون نرخ بهره این اوراق 2 درصد بیشتر از سپرده های بانکی می باشد. با انجام این کار آقای احمدی نوسان نرخ بهره را قبول می کند، چون در ادامه ممکن است در نتیجه عواملی همچون تغییر رئیس جمهور، نرخ بهره سپرده های بانکی افزایش یابد و مثلا به 25 درصد برسد و در نتیجه تقاضا و قیمت اوراق مشارکت کاهش خواهد یافت. برعکس این حالت نیز ممکن است اتفاق بیفتد. با کاهش نرخ بهره سپرده های بانکی، تقاضا برا اوراق مشارکت افزایش یافته و در نتیجه قیمت این اوراق افزایش خواهد یافت.

از طرق دیگر افزایش نرخ بهره یا همان نرخ بهره بانکی، باعث افزایش نرخ وام دهی یا نرخ تسهیلات بانک ها نیز می شود و در نتیجه هزینه تامین مالی شرکت های بورسی بیشتر می شود. با افزایش هزینه تامین مالی، سود شرکت ها کاهش یافته که تاثیر مستقیمی بر قیمت سهام آنها در بورس دارد.

5-3. ریسک تورمی

افزایش سطح عمومی قیمت ها در اقتصاد را تورم می گویند. معنی ریسک تورمی این است که همزمان با افزایش تورم در کشور، قدرت خرید افراد کاهش می یابد.

مثال: آقای احمدی دارای پر تفویی از سهام متنوع موجود در بورس می باشد. ارزش حال حاضر این پرتقوی در حال حاضر 300 میلیون ریال می باشد. یعنی اگر ایشان تمام سهام موجود در پر تقوی خود را امروز به فروش برساند، دارای مبلغ 300 میلیون ریال وجه نقد خواهد بود. آقای احمدی با این مبلغ می تواند خودرویی به همنی مبلغ را در بازار خریداری نماید.

با فرض اینکه آقای احمدی اقدام به فروش سهام خویش نکند و تورم کشور نیز در طی روزهای آتی افزایش یابد، قیمت خودرو مورد نظر نیز افزایش یافته و مثلا به قیمت 350 میلیون ریال می رسد. بعد از چند ماه و با فرض اینکه قیمت سهام تغییر چندانی نکرده باشند، آقای احمدی با مبلغ حاصل از فروش سهام دیگر قادر به خرید خودرو مورد نظر نخواهد بود و بایستی مبلغی اضافه نیز خارج از فروش سهام برای این موضوع اختصاص دهد. به چنین نوسانی در برابری قیمت دارایی های مختلف، ریسک تورمی می گویند.

6-3. ریسک مالی

این ریسک در نتیجه استفاده از بدهی در ساختار سرمایه بوجود می آید. یعنی هر چه شرکت وام و تسهیلات بیشتری اخذ کند، میزان این رسیک افزایش می یابد. بسیاری از شرکت ها جهت پیشبرد فعالیت ها و افزایش سرمایه گذاری و کسب سود، از بانک های مختلف تسهیلات و اعتبار دریافت می کنند. این شرکت ها ممکن است در آینده منابع نقدی کافی برای بازپرداخت و پوشش این وام ها نداشته باشند.

در نتیجه افرادی که سهامدار این شرکت ها می باشند ممکن استت با چنین خطری مواجه شده و دارایی خود را از دست بدهند. از آنجایی که در صورت ورشکستگی شرکت، طلبکاران آن شرکت قبل از سهامداران بدهی خود را دریافت خواهند کرد، سهامداران شرکت بایستی ریسک چنین سرمایه گذاریی را در نظر داشته باشند.

برای اندازه گیری ریسک مالی از چندین نسبت استفاده می شود. برای مثال با اندازه گیری نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام که از تقسیم کل بدهی های شرکت به حقوق صاحبان سهام بدست می آید می توان پی برد که یک شرکت برای تامین مالی دارایی هایش چه درصدی از حقوق صاحبان سهام و بدهی استفاده می کند. اگر شرکت از مقدار انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک زیادی وام استفاده کرده باشد، نسبت مذکور افزایش می یابد که همان افزایش ریسک مالی شرکت می باشد و این ریسک متوجه سهامداران شرکت خواهد شد.

با افزایش استفاده از وام، شرکت بایستی هزینه بیشتری تحت عنوان هزینه بهره پرداخت نماید و از طرف دیگر به علت استفاده از چنین بدهی ای به صورت بالقوه شرکت بایستی درآمد بیشتری در آینده کسب کند.

4. انواع سرمایه گذاران از نظر قبول ریسک

افراد از لحاظ قبول ریسک به سه دسته تقسیم می شوند:

1) افراد ریسک پذیر: این افراد در قبال انتظار کسب بازده کمی، ریسک زیادی را قبول می کنند. برای این افراد لذت کسب ثروت اضافی بیشتر از رنج تحمل ریسک مربوط به آن می باشد. این نوع افراد بیشتر به دنبال خرید سهام شرکت های بورسی و مخصوصا شرکت های کوچک می روند.

2) افراد ریسک گریز: برای افراد ریسک انتخاب صندوق بر اساس میزان تحمل ریسک گریز، انتظار کسب بازده بیشتر بایستی در حدی زیاد باشد که ریسک مربوط به آن را قبول کنند. برای این افراد لذت کسب ثروت اضافی کمتر از رنج تحمل ریسک مربوط به آن می باشد. وقتی دو نوع سرمایه گذاری با سود پیش بینی شده مشابه (ولی ریسک های متفاوت) وجود داشته باشد، فرد ریسک گریز موردی را ترجیح خواهد داد که ریسک کمتری دارد.

در واقع یک سرمایه گذار ریسک گریز، از ریسک بدش می آید و به همین دلیل به دنبال سرمایه گذاری های مطمئن نظیر اوراق مشارکت، صندوق های سرمایه گذاری و یا سپرده گذاری در بانک می رود. هر چند امکان سرمایه گذاری این افرراد در بازار سهام نیز وجود دارد. ولی احتمالا آنها در سهامی سرمایه گذاری خواهند کرد که بازده بلند مدت و مطمئن تری داشته باشند.

3) افراد بی تفاوت به ریسک: این افراد بازده متناسب با ریسک را می پذیرند. برای این افراد لذت کسب ثروت اضافی برابر با رنج تحمل ریسک مربوط به آن می باشد.

برای همه سرمایه گذاران ریسک پذیر، ریسک گریز یا خنثی امکان سرمایه گذاری و فعالیت در بورس وجود دارد. اما بایستی سرمایه گذاران میزان ریسک پذیری خود را بدانند و متناسب با آن اقدام به خرید و فروش سهام کنند.

مثال: آقای احمدی عضو یک سایت ارائه دهنده سیگنال سهام بورس می باشد. سایت مورد نظر سیگنالی مبنی بر خرید یک سهم بورسی را منتشر نموده است. سود مورد انتظار این خرید 25 درصد و میزان ریسک آن بر اساس محاسبات 10 درصد می باشد. از آن جایی که آقای احمدی قرد ریسک پذیری می باشد، به این سیگنال پاسخ مثبت داده و این سهم را خریداری می کند.

دوست آقای احمدی که او نیز عضو این سایت بوده و فرد ریسک گریزی می باشد، حاضر به خرید این سهم نیست چرا که از نظر او میزان بازده خرید این سهم نسبت به ریسک آن مناسب نیست. او در صورتی حاضر به خرید این سهم می شد که مثلا بازده مور انتظار آن 35 درصد می بود.

کم ریسک ترین سرمایه گذاری در ایران چیست؟

کم ریسک ترین سرمایه گذاری در بازار یکی از پر تقاضاترین مسئله برای سرمایه گذاری سهامدارن می باشد. این روزها هر جا که نسبت به نتیجه کاری مطمئن نیستیم از کلمه ریسک استفاده می‌کنیم. می‌خواهیم ماشین بخریم ریسک می‌کنیم، می‌خواهیم پولی به کسی قرض بدهیم ریسک می‌کنیم و حتی می‌خواهیم بدون چتر بیرون برویم، باز هم ریسک می‌کنیم. اما ریسک در سرمایه گذاری یکی از مفاهیم اولیه، پایه‌ای و بسیار مهم در مدیریت مالی است که تعریف مخصوص به خودش را هم دارد. بطورکلی دو نوع سرمایه گذاری از لحاظ ریسک داریم، سرمایه گذاری کم ریسک و سرمایه گذاری پر ریسک یا خطرپذیر. در این مطلب قصد داریم، شما را با سرمایه گذاری کم ریسک و اینکه کدام نوع از صندوق های سرمایه گذاری کم ریسک ترین سرمایه گذاری هستند، آشنا می‌کنیم.

منظور از ریسک چیست؟

بازده یک سرمایه‌گذاری همیشه همان چیزی که انتظار می‌رود، نیست. یعنی بازده واقعی سرمایه گذاری از آن چیزی که پیش بینی شده متفاوت است. به احتمالِ اختلاف بین بازده واقعی سرمایه‌گذاری و بازده پیش بینی شده آن، ریسک گفته می‌شود. همچنین احتمال از دست رفتن همه یا بخشی از اصل سرمایه‌گذاری نیز جزئی از ریسک است.

به علاوه ریسک یک عدم قطعیت نامطلوب درمورد نتیجه است که نمی‌توانیم آن را از بین ببریم. برای مثال ما در ازای سرمایه گذاری در یک بازار مالی با ریسک بالا، انتظار بازدهی بیشتری داریم. به عبارتی تنها زمانی حاضر می‌شویم سرمایه‌مان را در اختیار آن بازار قرار دهیم که بدانیم ممکن است سود بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری‌های با ریسک کمتر، نصیبمان می‌شود.

یکی از راه‌های کنترل ریسک استفاده از بیمه است. یعنی گاهی برای اینکه از ریسک فرار کنیم، باید هزینه اضافه‌ای پرداخت کنیم. مثلا اگر بخواهیم خودرویمان را در مقابل تصادفی که منجر به مرگ می‌شود بیمه کنیم، با اینکه می‌دانیم احتمال مرگ در یک تصادف بسیار پایین است، اما حاضریم سالیانه هزینه‌ای اضافی پرداخت کنیم تا از ریسک پرداخت دیه چند میلیونی خلاص شویم.

کم ریسک ترین سرمایه گذاری در ایران کدام است؟

اگر تازه می‌خواهید وارد بازار سرمایه‌گذاری شوید و نمی‌دانید چطور باید در این بازار فعالیت کنید و هیچ شناختی هم نسبت به آن ندارید، بهترین توصیه این است که کم ریسک ترین بازار سرمایه گذاری را انتخاب کنید.

برای کسانی که می‌خواهند وارد دنیای سرمایه‌گذاری شوند، 3 نصیحت وجود دارد: اول ضرر نکنید، دوم ضرر نکنید و سوم ضرر نکنید. یعنی ضرر نکردن و از دست ندادن سرمایه بسیار مهمتر از سود کردن است. بنابراین برای برخی از سرمایه‌گذاران، کم ریسک بودن سرمایه گذاری مهمتر از دیگر فاکتورهای آن است.

از طرف دیگر شروع سرمایه گذاری با بازارهای مالی کم ریسک باعث می‌شود به صورت تجربی، آموزش سرمایه گذاری ببینید و با نحوه سرمایه گذاری آشنا شوید و بعد از اینکه یاد گرفتید، سراغ سرمایه گذاری‌هایی با ریسک و بازده بیشتر بروید.

از طرفی اگر یک سرمایه‌گذار تازه‌کار، همان اول کار سرمایه‌اش را وارد یک بازار پر ریسک کند و از شانس بدش همه یا قسمتی از آن را از دست بدهد، دیگر دلش با سرمایه‌گذاری صاف نمی‌شود و ممکن است سراغ هیچ نوع دیگری از سرمایه‌گذاری نرود.

رتبه بندی ریسک بازارهای مالی

یکی از مهم‌ترین کارهایی که یک سرمایه‌گذار باید قبل از شروع سرمایه‌گذاری انجام دهد، تعیین میزان ریسک پذیری خودش است. یعنی بداند روحیاتش با چه سطح ریسکی سازگار است؛ آیا باید کم ریسک ترین سرمایه گذاری را انتخاب کند و یا می تواند ریسک بیشتری را قبول کند.

اگر بخواهیم بازارهای مالی را بر اساس میزان سطح ریسکی که دارند مرتب کنیم، به ترتیب زیر می‌رسیم که از میزان ریسک بالا به ریسک پایین مرتب شده‌اند:

1. سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال (پر ریسک ترین بازار)
2. سرمایه‌گذاری در بازار آتی سکه
3. سرمایه‌گذاری در بازار سهام تهران
4. اوراق مشارکت شرکت‌ها
5. اوراق مشارکت دولتی
6. سپرده‌گذاری در بانک‌ها (کم ریسک ترین بازار)

رابطه ریسک و بازده مورد انتظار

به طور کلی می‌توان گفت ریسک و بازده در یک بازار مالی با هم ارتباط دارند و این ارتباط مستقیم است. یعنی هر چه ریسک یک سرمایه‌گذاری بیشتر باشد، بازده مورد انتظار آن نیز بیشتر است. البته که نمی‌توان به این رابطه اعتماد کرد، چون ممکن است همان بدو ورود به یک بازار پر ریسک، همه سرمایه‌مان را از دست بدهیم و به روزهای بازدهی آن نرسیم. بنابراین باید یک ریسک و بازدهی معقول را انتخاب کنیم تا مجبور نشویم همان اول از دنیای سرمایه‌گذاری خداحافظی کنیم.

شاید برای همین عده زیادی از مردم ترجیح می‌دهند سرمایه‌شان را در سپرده‌های بانکی نگهداری کنند تا هر وقت خواستند بتوانند نقدش کنند. البته به همین میزان که سپرده‌گذاری در بانک از هرگونه ریسک و آسیب در امان است، به همین میزان هم بازدهی کمی دارد. پس بهترین نوع سرمایه‌گذاری، آن مدلی است که ریسک و بازده در تعادلی منطقی باشند و نسبت قابل قبولی با هم داشته باشند. یعنی میزان سودش به میزان ریسکش بیارزد. که در این صورت می‌توان صندوق های سرمایه گذاری را به عنوان بهترین گزینه در بین همه بازارهای مالی در نظر گرفت که نه ریسک زیادی دارند و نه سود کم!

کم ریسک ترین سرمایه گذاری در صندوق های ETF

در بین انواع صندوق های سرمایه گذاری، دو صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت و صندوق سرمایه گذاری مختلط، نسبت به بقیه‌ی صندوق‌ها کم ریسک ترین سرمایه گذاری به شمار می آیند. به این دلیل که درصد زیادی از دارایی‌های خود را در اوراق با درآمد ثابت (اوراق مشارکت) که پشتوانه آن‌ها دولت هستند، سرمایه‌گذاری می‌کنند.

در کنار این سرمایه‌گذاری، درصدی از دارایی‌های خود را هم در بورس سرمایه‌گذاری می‌کنند که باعث می‌شود سود بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری کامل در اوراق مشارکت دولتی داشته باشند. بنابراین سرمایه‌گذاری در این دو صندوق می‌تواند حد وسط و تناسبی معقول بین ریسک و بازدهی باشد.

از طرفی کسانی که به سرمایه‌گذاری در بازار طلا علاقه دارند و آن را سرمایه‌گذاری کم ریسک و با بازدهی مناسبی می‌دانند، می‌توانند در صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر طلا سرمایه‌گذاری کنند. سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها مزیت‌هایی دارد که خرید طلای فیزیکی ندارد. مثلا نیاز به پول زیادی نیست و سرمایه‌گذار دغدغه نگهداری طلای فیزیکی را هم ندارد، در حالی که بازدهی آن همان بازدهی طلای فیزیکی است.

همچنین کسانی که علاقه به سرمایه‌گذاری در بورس دارند ولی تخصص و وقت مدیریت سبد سهام خود را ندارند، می‌توانند از صندوق سرمایه گذاری سهامی استفاده کنند، چرا که تخصص مدیر صندوق در مدیریت دارایی‌ها و سرمایه ‌گذاری‌های صندوق، مقداری از ریسک سرمایه‌گذاری در بورس را کم می‌کند. به همین دلیل است که سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری، حتی در پر ریسک‌ترین نوع آن، ریسک کمتری نسبت به سرمایه‌گذاری مستقیم در بازار بورس دارد.

رتبه بندی صندوق های سرمایه گذاری از لحاظ ریسک

رتبه بندی صندوق های سرمایه گذاری بر مبنای میزان ریسک سرمایه گذاری (از کم ریسک به پر ریسک) به شرح زیر است:

رتبه اول: در بین انواع صندوق های سرمایه گذاری صندوق درآمد ثابت (Fixed Income) کم ریسک ترین نوع است و به همین دلیل سود مورد انتظار کمتری هم دارد، بطور معمول سود صندوق های درآمد ثابت با سود سپرده های بانکی مقایسه می‌شود و این صندوق ها اغلب سود بیشتری نسبت به سپرده‌های بانکی عاید سرمایه گذار می‌کنند.

رتبه دوم: صندوق های مختلط، نوع دیگری از صندوق های سرمایه گذاری هستند که ریسک و بازدهی متوسط و معقولی دارند. یعنی نه ریسک آن‌ها به اندازه صندوق سهامی زیاد است و نه بازدهی آن‌ها به اندازه صندوق های درآمد ثابت کم است. در واقع از لحاظ ریسک و بازده این نوع صندوق بین صندوق درآمد ثابت و سهامی قرار می‌گیرد.

رتبه سوم: صندوق های سهامی و شاخصی، به این دلیل که درصد زیادی از سرمایه خود را (در بعضی موارد تا 95 درصد) در بازار بورس سرمایه گذاری می‌کنند و با توجه به طبیعت نوسانی بازار سهام ریسک بیستری نسبت به سایر صندوق ها دارند. البته با این وجود باز هم این نوع صندوق ها در مقایسه با سایر بازارهای مالی ریسک کمتری داشته و در بین انواع صندوق ها دارای بیشترین محبوبیت هستند.

رتبه چهارم: در نهایت پر ریسک ترین نوع صندوق ها، صندوق های جسورانه یا خطرپذیر هستند. دلیل ریسک زیاد این صندوق ها این است که دارایی خود را به امید سود، در کسب و کارهای نوظهور سرمایه گذاری می‌کنند.

نتیجه‌گیری در مورد صندوق های سرمایه گذاری کم ریسک تر

سرمایه‌گذاری می‌تواند راه رفتن روی لبه تیغ باشد. می‌تواند آنقدر پر ریسک باشد که سرمایه‌گذار حس کند تنها لحظه‌ای تا از دست دادن سرمایه‌اش فاصله دارد. از طرف دیگر می‌تواند آنقدر بدون ریسک باشد که با گذاشتن سرمایه در گاوصندوق خانه تفاوتی نکند و در کنارش سود کمی داشته باشد. در کنار این‌ها، سرمایه‌گذاری می‌تواند در حد تعادلی بین ریسک و سود باشد و سرمایه‌گذار نه روی لبه تیغ راه برود و نه سرمایه‌گذاری بدون سودی داشته باشد. بلکه می‌تواند حد متعادلی از ریسک را تحمل کند و به پاس این تحمل ریسک، سودی هم دریافت کند. در این حالت سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌تواند کم ریسک ترین سرمایه گذاری به حساب بیاید.