برآورد نسبت پوشش ریسک، وزن بهینه و اثرات سرریز تلاطم در بازار سهام ایران، آمریکا، ترکیه و امارات
آگاهی از نسبت پوشش ریسک، وزن بهینه سبد دارایی، میزان و شدت اثرگذاری شوک و تلاطم در بازارهای مالی جهت سرمایهگذاری، سیاستگذاری، مدیریت ریسک و توسعه بازارهای مالی حائز اهمیت است. در این پژوهش به منظور بررسی نسبت پوشش ریسک، وزن بهینه دارایی و همچنین سرریز تلاطم میان بازار سهام ایران، آمریکا، ترکیه و امارات، مدل گارچ چندمتغیره با استفاده از اطلاعات شاخص هفتگی سهام در بازه زمانی 15 دسامبر 2008 تا 10 آوریل 2017 برآورد شد. مستقل بودن بازار سهام ایران از سایر بازارها از دلایل تلاطم به نسبت پایین بازار سهام ایران و همبستگی (کوواریانس شرطی) ناچیز میان بازار ایران و سایر بازارها است. بنابراین، نسبت پوشش ریسک و وزن بهینه دارایی میان بازار سهام کشورهای مورد مطالعه و ایران اندک است. همچنین نتایج بیانگر وجود اثرات (خودی) آرچ و گارچ قابل توجه در بازار سهام هر یک از این کشورها است. اقتصاد آمریکا به‌صورت نسبی بسیار بزرگ است، از این رو، طبق انتظار، سایر بازارها بر بازار سهام این کشور اثر معنادار نداشتهاند. اکثر مقادیر ویژه ماتریس اثرات آرچ و گارچ کمی کوچک‌تر از عدد یک بوده که نشان میدهد، ثبات نسبی در این بازارها مقابل شوک و تلاطم داخلی و خارجی کم بوده است.
کلیدواژه‌ها
مراجع
ابونوری، اسمعیل و عبداللهی، رضا (1390). ارﺗﺒﺎط ﺑﺎزارﻫﺎی ﺳﻬﺎم اﻳﺮان. ﻣﺎﻟﺰی. آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﺗﺮﻛﻴﻪ در ﻳﻚ ﻣﺪلﮔﺎرچ ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﻴﺮه. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺑﻮرس اوراق بهادار، دوره 4، شماره 14، 61-79.
ابونوری، اسمعیل و عبداللهی، رضا (1391). ﻣﺪﻟﺴﺎزی ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﺑﺨﺶهای مختلف بازار ﺳﻬﺎم اﻳﺮان با استفاده از مدل گارچ چندمتغیره:. مجله تحقیقات مالی، دوره 14، شماره 1، 1-16.
ابونوری، اسمعیل، رضا عبداللهی و حمزه، مصطفی (1391). ارزیابی پویاییهای رابطه بین نرخ ارز و شاخص سهام بورس تهران با استفاده از مدل گارچ دومتغیره. فصلنامه پژوهشنامه بازرگانی، شماره 65، 65-86.
سید حسینی، سید محمد و ابراهیمی، سید بابک (1392). ﻣﺪلﺳﺎزی و ﺳﻨﺠﺶﺳﺮاﯾﺖ ﺗﻼﻃﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪلهای GARCH چندمتغیره؛ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردی: ایران، اﻣﺎرات و ﺷﺎﺧﺺ ﻗﯿﻤﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ نفت. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺑﻮرس اوراق ﺑﻬﺎدار، دوره 6، شماره 21، 137-157.
علمی، زهرا، ابونوری، اسمعیل، راسخی، سعید و شهرازی، محمدمهدی (1393). اثر شکستهای ساختاری در نوسانات بر انتقال تکانه و سرریز نوسان میان بازارهای طلا و سهام ایران. فصلنامه مدلسازی اقتصادی، دوره 8، شماره 2، 57-73.
فلاحی، فیروز، حقیقت، جعفر، صنوبر، ناصر و جهانگیری، خلیل (393). بررسی همبستگی بین تالطم بازار سهام، ارز و سکه در ایران با استفاده از مدل DCC-GARCH. فصلنامه پژوهشنامه اقتصادی، دوره 14، شماره 52، 123-147.
مشایخ، شهناز و جعفری، محبوبه (1385). بازار مالی ایران در مقایسه با بازارهای جهان. مجله حسابدار، شماره 180، 32-41.
Baba, Y., Engle, R. F., Kraft. D., & Kroner, K. (1990). Multivariate simultaneous generalized ARCH unpublished manuscript. University of California and San Diego. Working Paper.
Billio, M., Caporin, M., Frattarolo, L., & Pelizzon, L. (2016). Networks in risk spillovers: a multivariate GARCH perspective. Working Paper Department of Economics. Ca’ Foscari University of Venice, 1-49.
Bollerslev, T., Engle, R., & Wooldridge, J. (1988). A capital asset pricing model with time-varying covariances. Journal of Political Economy, 96, 31-116.
Bollerslev, T. (1986). Generalized autoregressive conditional heteroscedasticity. Journal of Econometrics, 31, 307-327.
Boudoukh, J., Richardson, M., & Whitelaw, R. (1994). A tale of three schools: insights on autocorrelations of short-horizon stock returns. The Review of Financial Studies, 7(3), 539-573.
Borovkova, S. A., & Lopuhaa, H. P., Spatial GARCH: A spatial approach to multivariate volatility modeling (November 9. 2012). Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=2176781 or http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2176781.
Diebold, F. X., & Yilmaz, K. (2012). Better to give than to receive: predictive directional measurement of volatility spillovers. International Journal of Forecasting, 28, 57–66.
Engle, R. F. (1982). Autoregressive conditional heteroskedasticity with estimates of the variance of United Kingdom inflation. Econometrica, 50(4), 987–1007.
Engle, R. F., Lilien, D. M., & Robins, R. P. (1987). Estimating time varying risk premia in the term structure: The ARCH-M model. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 391-407.
Engle, R. F., & Kroner, K. (1993). Multivariate simultaneous generalized ARCH. Discussion paper, 89-57r.
Engle, R. F., & Kroner, K. (1995). Multivariate simultaneous generalized ARCH. Econometric Theory, 11(1), 122-150.
Glick, R., & Rose, A. K. (1999). Contagion and trade: Why are currency crises regional? Journal of International Money and Finance, 18(4), 603-617.
Jouini, J., & Alshogeathri, M. (2017). Linkages between equity and global food markets: New evidence from including structural changes. Finance a úvěr-Czech. Journal of Economics and Finance, 67(3), 166-198.
Kang, S. H., Cheong, C., & Yoon, S. M. (2013). Intraday volatility spillovers between spot and futurs tndices: Evidence from the Korean stock market. Physica A, 392, 1795-1802.
Kang, S. H., McIver, R., & Yoon, S. M. (2017). Dynamic spillover effects among crude oil. precious metal. and agricultural commodity futures markets. Energy Economics, 62, 19-32.
Keller, T. E., Cusick, G. R., & Courtney, M. E. (2007). Approaching the transition to adulthood: Distinctive profiles of adolescents aging out of the child welfare system. Social Service Review, 81(3), 453-484.
King, R.G., & Levine, R. (1993). Financial intermediation and economic development. Financial Intermediation in the Construction of Europe Eds: C. Mayer and X. Vives. London: Centre for Economic Policy Research, 156-189.
Kroner, K. F., & Sultan, T. (1993). Time-varing distributions and dynamic hedging with foreign currency futures. The Journal of Financial and Quantitative Analysis, 28(4), 535-551.
Mckinnon, R. I. (1973). Money and capital in economic development. Washington. D.C., Brookings Institution.
Mohammadi, H., & Tan. Y. (2015). Return and volatility spillovers across equity markets in Mainland China. Hong Kong and the United States. Econometrics, 3, 215-232.
Ng, V. K., & Kroner, K. F. (1998). Modeling asymmetric comovements of asset returns. Review of Financial Studies, 11(4), 817-844.
Tastan, H. (2006). Estimating time-varying conditional correlations between stock and foreign exchange markets. Physica A, 360, 445-458.
Wang, H. (2012). An empirical study on stock exchange linkages between Chinese and Western markets. Department of Statistics, Uppsala University.
Worthington, A., & Higgs, H. (2004). Transmission of equity returns and volatility in Asian developed and emerging markets: a multivariate GARCH analysis. International Journal of Finance and Economics, 9, 71–80.
پوشش ریسک
پوشش ریسک (امور مالی). پوشش ریسک یا حصار، (به انگلیسی: Hedge) به گونه ای از سرمایه گذاری گفته می شود، که باعث کاهش ریسک سود و زیان پرتفوی سرمایه گذاری می شود. در شرایط عادی، پوشش ریسک می تواند از ابزارهای مالی گوناگونی مانند برگه سهام، پیمان های آتی، قراردادهای سوآپ و اختیار معامله، همچنین گونه های مختلف از ابزارهای مشتقه، قراردادهای آتی و معاملات فرابورس تشکیل شود.
آربیتراژ
تنوع بخشی
اختیار معامله
سرمایه گذاری
ریسک مالی
قرارداد آتی
پیمان آتی
در شرایط حرفه ای، استراتژی پوشش ریسک، شامل یک سرمایه گذاری ثانویه می باشد که قیمت آن، همواره در جهت عکس سرمایه گذاری اولیه حرکت می کند. برای مثال سرمایه گذار می تواند، با تنظیم قرارداد آتی، سهام خود را به قیمتی مشخص در آینده به فروش رساند. در این صورت نوسانات بازار، تاثیری بر قیمت سهام خریداری شده، نخواهد داشت و سرمایه گذار این سهام را در زمان آتی، با قیمتی مشخص، به فروش خواهد رساند. گرچه پوشش ریسک، تنها محدود به فروش در قیمتی مشخص، از طریق قرارداد آتی نیست.
سرمایه گذار همچنان می تواند با ورود به دو بازار، که افت و خیز قیمت ها در بازارهای مورد نظر، اغلب در جهت عکس یکدیگر حرکت می کنند، ریسک سرمایه گذاری خود را کاهش دهد. برای مثال سرمایه گذار می تواند از یک سو با خرید ارز، (برای نمونه؛ دلار آمریکا) در بازار فارکس و از سوی دیگر، خریداری فلزات گران بها، (برای نمونه؛ طلا) ریسک سرمایه گذاری خود را کاهش دهد. (بطور تاریخی، همواره قیمت دلار آمریکا و طلا، در جهت عکس یکدیگر حرکت کرده اند)البته در حال حاضر امکان معامله جفت ارزها در ایران به صورت قانونی وجود ندارد ولی این بازار در ایران فعالان زیادی دارد که در حال معامله می باشند.
صندوق‌های پوشش ریسک چیست؟
صندوق‌های پوشش ریسک،شرکت خصوصی هستند که سرمایه‌گذاران بزرگ پول خود را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایهگذاری کنند.
به گزارش بیان ما؛ سهامداران بازار سرمایه همچون سایر سرمایه گذاران پیش از سرمایه گذاری باید مجموعه ای از آموزش ها را فرا بگیرند. این روزها فعالیت در بورس بیش از هر زمان دیگری به دغدغه گروهی از افراد تبدیل شده است، به همین دلیل قصد داریم شما را با یکی از مفاهیم بازار سرمایه آشنا کنیم.
صندوق‌های پوشش ریسک را می‌توان نوعی شرکت خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایهگذاری کنند. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.
باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایهگذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایهگذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایهگذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایهگذاری را میدهد.
این صندوق‌ها توسط افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایهگذاری اداره می‌شوند. در واقع می‌توان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سودی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند.
این موقعیت‌های سرمایهگذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایهگذاری چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.
صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته می‌شوند، شرکتهای خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آنها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران به صورت عمومی سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکتهای بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.
سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته می‌شود و برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک بار امکان‌پذیر است.
انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده، چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایهگذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت می‌کنند.
هدف اکثر استراتژی‌های سرمایهگذاری، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایهگذاری می‌کنند، و این موجب می‌شود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.
صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایهگذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایهگذاری سنتی متفاتند:
۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند
صندوق‌های پوشش ریسک مجازند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.
داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.
به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایهگذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص میدهد. سرمایه‌گذاران نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایهگذاری شده در صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل می‌دهند.
۲. گزینه‌های سرمایهگذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه می‌دهند
اساسا، صندوق پوشش ریسک می‌تواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایهگذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.
ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را میدهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آنها اغلب اهرم استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند.
۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی
صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» شناخته می‌شود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.
البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون این‌که کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب میزند.
۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد
نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایهگذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می کند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایهگذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغول هستند.
با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت این است که صندوق‌های پوششی می‌توانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایهگذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانک‌ها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت می‌شوند.
عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌های سرمایهگذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایهگذاری است. از جمله راهبردهای سرمایهگذاری که صندوق‌های پوششی از آنها استفاده می‌کنند، عبارتند از:
۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض می‌گیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.
۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف
۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی
۴- سرمایهگذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزش‌گذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها
۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام
۶- سرمایهگذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایهگذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.
بنا به دلایلی که در بالا به آنها اشاره شد، یعنی پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری امکان سرمایهگذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایهگذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.
برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکستهای اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.
ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایهگذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.
در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام می‌دهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر می‌شود» را به این شرکت‌ها جذب می‌کند.
برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:
اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایهگذاری می‌کنند، این صندوق‌ها اقدام به استقراض پول از بانک‌ها و نهادهای مالی می‌کنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی قرض می کنند، تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد بود.
استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.
عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.
کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست بنابراین بسیاری از آنها ریسک‌های ساختاری پنهان دارند.
short_url/vdcjixem.uqeyizsffu.html
بیانیه خط مشی سرمایه گذاری (IPS) چیست؟
گام اول در تشکیل سبد سرمایه گذاری طرح‌ریزی آن است که می‌تواند به‌عنوان برنامه‌ای گسترده از خواسته های سرمایه‌گذار شامل نیازها، اهداف، محدودیت‌ها، منبع تأمین مالی و شرایط سرمایه‌گذار که اساس و بنیان تشکیل سبد سرمایهگذاری را تشکیل میدهد در این فرآیند ایفای نقش کند. برنامه مکتوبی که این طرح‌ریزی را کنترل می‌کند بیانیه خطی مشی سرمایهگذاری (Investment Policy Statement) نامیده می‌شود.
بیانیه خط‌مشی سرمایهگذاری (IPS)
بیانیه خط مشی سرمایهگذاری (IPS) نقطه آغاز فرآیند مدیریت سبد سرمایهگذاری است. بدون داشتن درک کاملی از وضعیت و نیازهای یک سرمایه‌گذار نمی‌توان نتیجه موفقیت‌آمیزی را انتظار داشت. در اینجا واژه موفقیت این‌گونه تفسیر می‌شود که سرمایه‌گذار به اهداف مالی خود در قالب تعریف‌شده ریسک، بازده، افق سرمایهگذاری و … برسد. طراحی IPS اساس رسیدن به موفقیت در سرمایهگذاری ست. گسترش IPS در گرو بیان حقایقی از زبان سرمایه گذار است. یافتن این حقایق با استفاده از پرسشنامه های طراحی شده که تحمل ریسک و شرایط خاص سرمایه گذار را نشان می دهند میسر می شود. در مواجه با سرمایه گذاران حقوقی این حقایق متوجه مدیریت دارایی و بدهی، شناسایی الزامات نقدینگی و رنج وسیعی از مالیات و مسائل قانونی می شود.
یک IPS می تواند قالبهای متنوعی داشته باشد که قالب متداول آن شامل اهداف و محدودیت های سرمایه گذاری سرمایه گذار برای تشکیل سبد دارایی است . اهداف سرمایه گذار مشخص شده در دو بخش تحمل ریسک و بازده مورد نیاز هستند. این اهداف باید با یکدیگر سازگار باشند به عنوان مثال یک سرمایه گذار بعید است بتواند سبدی از دارایی ها را به خود اختصاص دهد که ریسک و بازده سبد با یکدیگر تناسب نداشته باشند. یعنی انتظار بازدهی بالا در برابر تحمل ریسک کم. بخش محدودیت های سرمایه گذار یک سری عوامل را پوشش می دهند که برای برآورده ساختن اهداف سرمایه گذار در تشکیل سبد سرمایه گذاری باید در نظر گرفته شوند. محدودیت هایی که به کرات در نگارش IPS استفاده می شوند شامل الزامات نقدینگی، افق زمانی، الزامات قانون و مقررات، وضعیت های مالیاتی و نیازهای منحصر به فرد هر سرمایه گذار می باشند. این محدودیت ها ممکن است داخلی باشند (تنظیم شده توسط سرمایه گذار) و یا ممکن است خارجی باشند (تنظیم شده توسط قوانین و مقررات) که در ذیل به تفصیل به آنها می پردازیم.
داشتن یک IPS مورد پسند برای همه سرمایه گذاران باید رویه استانداردی برای مدیر سبد داشته باشد. مدیر سبد به منظور ارزیابی تناسب سرمایه گذاری ویژه برای سرمایه گذار باید IPS را در دسترس داشته باشد تا بتواند به آن مراجعه کند. در برخی موارد نیاز برای نگارش IPS از صرف یک اهمیت از مراحل استاندارد فراتر می رود. در بعضی از کشورها، IPS (یا بیانیه ای مشابه) برای یک فعالیت سرمایه گذاری اجباری است و از الزامات قانونی محسوب می شود. به عنوان مثال صندوق های بازنشستگی انگلستان باید تحت قانون بازنشستگی کشور یک بیانیه اساسی سرمایه گذاری داشته باشند که این خود ماهیت IPS را دارد. همچنین سازمان ثبت شرکتهای خدمات مالی این کشور التزامی مبنی بر جمله “مشتریان خود را بشناسید” دارد که همانطور که عنوان کردیم این مفهوم در تعریف IPS وجود دارد. در مورد یک موسسه، از قبیل صندوق بازنشستگی یا بنگاه های اقتصادی، IPS ممکن است مجموعه ای از ترتیبات حکومتی باشد که برای صندوق های سرمایه گذاری اعمال می شوند.
بدنه اصلی IPS
IPS ها فرمت استانداردی ندارند اما باید بخش های زیر را به تفصیل در خود بگنجانند:
معرفی: این بخش سرمایه گذار را معرفی می کند.
بیان هدف: این بخش اهداف IPS را تصریح می کند.
بیان وظایف و مسئولیت ها: این بخش وظایف و مسئولیت های سرمایه گذار و مدیر سبد سرمایه گذاری را شامل می شود.
روند تنظیم: این بخش اقداماتی که باید برای حفظ IPS صورت گیرد و همچنین اقداماتی برای دنبال کردن پاسخ احتمالات مختلف را تشریح می کند.
اهداف سرمایه گذاری: این بخش اهداف سرمایه گذار را تعیین می کند.
محدودیت های سرمایه گذاری: این بخش محدودیت های سرمایه گذار را در مسیر رسیدن به اهداف خود تشریح می کند.
ارزیابی و مرور: این بخش در گرفتن بازخورد از نتایج سرمایه گذاری به سرمایه گذار و مدیر سبد کمک می کند.
دستورالعمل های سرمایه گذاری: این بخش اطلاعاتی در مورد چگونگی سیاست هایی که باید در سرمایه گذاری اجرا شوند را فراهم می کند. به عنوان مثال، اجازه استفاده از اهرم یا اوراق مشتقه و…
آیا سرمایهگذاری با ریسک کم ممکن است؟- ۵ مثال از سرمایهگذاری کم ریسک
وقتی نوبت به سرمایهگذاری و به کارگیری منابع مالی می‌رسد٬ افراد بیشتر به دنبال راهکاری برای سرمایهگذاری هستند که مطمئن و قابل اعتماد باشد و آنها را از مواجهه با خطرات احتمالی این مسیر دور نگه دارد. این طرز تفکر٬ طبیعی به نظر می‌رسد چرا که همه ما می‌خواهیم پول و سرمایه‌ای که با سختی و تلاش به دست آورده‌ایم را ایمن نگه داریم و در بهترین حالت هم زمان هم آن را رشد دهیم. تقریبا افراد تمایل ندارند که در طول زمان پول و سرمایه‌شان راکد بماند بلکه ترجیح می‌دهند در مقابل آن را به کار بگیرند و ارزش پول خود را افزایش دهند.
سرمایهگذاری کم ریسک یا پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری سرمایهگذاری مطمئن در دسته‌ای از فعالیت‌های سرمایهگذاری قرار می‌گیرد که سرمایه‌گذار ریسک کمی را تجربه می‌کند و نگرانی چندانی از بابت سرمایه خود ندارد. بله٬ گزینه‌های سرمایهگذاری بسیاری وجود دارند که ریسک بالایی دارند اما دسته نه چندان کوچکی از سرمایه‌گذاران وجود دارد که نگران امنیت مالی سرمایه خود هستند و دائما در حال جستجو برای امن‌ترین روش‌های سرمایهگذاری هستند.
اما بهترین سرمایه‌گذاری‌های بدون ریسک که می‌توانید پول خود را با خیال آسوده به کار گیرید کدامند؟ در ادامه به این سوال بیشتر می‌پردازیم.
سرمایهگذاری کم ریسک چیست؟
می‌توان به سادگی این دسته از سرمایه‌گذاری‌ها را تعریف کرد. در این دسته از فعالیت‌های سرمایهگذاری٬ تقریبا فقط شانسی جزئی برای از دست دادن همه یا بخشی از پول شما وجود دارد. سرمایهگذاری کم ریسک به سرمایه‌گذار یک پوشش امنیتی ارائه میدهد چرا که در این روش سرمایهگذاری به احتمال زیاد ارزش پول و سرمایه شما به طور ناگهانی کاهش نمی‌یابد.
به هر حال٬ هر زمانی که شما تصمیم به سرمایهگذاری بگیرید باید بدانید که ریسک٬ عنصری است که به دنبال این تصمیم خواهد آمد. در این موقعیت تنها ترفنر کاربردی در مقابل ریسک این است که بفهمید ریسک دقیقا کجاست. به همین دلیل بهتر است که ریسک سرمایهگذاری خود را در سبد سرمایه پخش کنید.
نکته مهم دیگری که درباره سرمایهگذاری با ریسک پایین باید بدانید این است که با این انتخاب بعید است که اصل سرمایه خود را از دست بدهید اما همین طور بعید است که نرخ بازدهی بالایی از فرایند سرمایهگذاری خود کسب کنید. همه این‌ها نتایجی است که از انتخاب افراد در مورد متغیرهای فرایند سرمایهگذاری نشات می‌گیرد.
بهتر است بدانید که اگر به دنبال رشد هستید٬ استراتژی‌هایی را باید در فرایند سرمایهگذاری خود به کار بگیرید مه با اهداف بلند مدت شما سازگاری بیشتری دارند. حتی در سرمایه‌گذاری‌هایی با ریسک بالاتر مانند سهام٬ بخش‌هایی (مانند سهام سود سهام) وجود دارد که ریسک سرمایهگذاری شما را کاهش میدهد و در عین حال بازده بلند مدت جذابی را به شما ارائه خواهد کرد.
سناریویی وجود دارد که بسته به میزان ریسک پذیری شما به عنوان یک سرمایه‌گذار می‌توانید آنها را پیاده‌سازی کنید.
سرمایهگذاری بدون ریسک: با پیاده‌سازی این سناریو در فرایند سرمایهگذاری شما هرگز یک ریال از سرمایه خود را از دست نخواهید داد. سرمایهگذاری با متحمل شدن ریسک: با پیاده‌سازی این سناریو در فرایند سرمایهگذاری منطقی است که در طول زمان یا ضرر کنید یا میزان کمی از سرمایه خود را از دست بدهید.
با این حال در پیاده‌سازی سناریوهای تحمل ریسک در سرمایهگذاری نکات دیگری نیز وجود دارد. سرمایهگذاری کم ریسک بازدهی کمتری نسبت به انواع دیگر سرمایهگذاری دارد. در کنار این مسئله تورم پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری هم می‌تواند به عنوان یک موضوع مهم به چشم بیاید. چرا که اگر انتخاب شما فقط شامل گزینه‌های کم ریسک باشد٬ به احتمال زیاد به علت میزان تورم موجود در بازار قدرت خرید خود را در طول زمان از دست خواهید داد. به همین علت سرمایه‌گذاری‌های کم پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری ریسک برای سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت مناسب‌ترند و در مقابل سرمایه‌گذاری‌هایی با ریسک بالاتر برای بازدهی در بلند مدت٬ انتخاب بهتری محسوب می‌شوند.
نمونه‌هایی از یک سرمایهگذاری کم ریسک
۱-نگهداری پول در بانک
احتمالا محبوب‌ترین و در دسترس‌ترین نوع سرمایهگذاری٬ نگهداری پولتان در بانک است. نکته جالب اینجا است که با احتمال بالا اگر در مورد سرمایهگذاری قصدی داشته باشید اولین گزینه‌ای که در ذهنتان تداعی شود٬نگهداری پولتان در بانک است.
به راحتی می‌توانید یک حساب پس‌انداز در بانک باز کنید و پول خود را آن‌جا نگه دارید. در این روش سرمایهگذاری ارزش حساب شما تغییری نخواهد کرد. با این حال شما به آهستگی در حال از دست دادن پول خود هستید. شاید با خود بگویید من هنوز همان ۱۰۰هزار تومانی که در حساب خود پس‌انداز کرده بودم را دارم و حتی سود هم به آن تعلق گرفته است؛ پس چطور ممکن است که سرمایه خود را از دست داده باشم؟
این مسئله دقیقا مثل عملکرد فرسایش است. تصور کنید میزان سودی که به حساب شما تعلق می‌گیرد ۱٪ باشد و در همین زمان تورم بازار ۳٪ باشد٬ در این حال شما سالانه ۲٪ از قدرت خرید را از دست می‌دهید.
حساب‌های پس‌انداز بانکی بهترین انتخاب برای زمانی است که شما نیاز دارید به پول خود در هر زمانی دسترسی داشته باشید. بنابراین می‌توانید یک حساب پس‌انداز انتخاب کنید و با مقایسه نرخ‌های بهره‌ای که بانک‌ها ارائه می‌دهند بهترین حساب را برای خود انتخاب کنید.
۲-گواهی سپرده:
بانک‌ها گواهی سپرده صادر می‌کنند و با صدور این گواهی در بازه زمانی مشخص افراد می‌توانند پول خود را در این سپرده‌ها به کار بگیرند. نرخ سود سپرده‌های بانکی معمولا از نرخ حساب‌های دیگر بیشتر است و یکی دیگر از مزایای خرید سپرده‌های بانکی این است که سرمایه‌گذار هر زمان که اراده پوشش ریسک سبد سرمایه گذاری کند می‌تواندد تمامی مبلغ سپرده یا بخشی از آن را بفروشد و معادل نقدی آن را دریافت کند.
به علاوه این که امکان خرید گواهی سپرده به صورت مشترک با افراد دیگر هم وجود دارد. تخصیص پول یا سرمایه‌تان به گواهی سپرده مثل حساب‌های پس‌انداز از سرمایه‌گذاری‌های کم ریسک محسوب می‌شود.
۳-اوراق بهادار:
دولت‌های مختلف٬ انواع متعددی از اوراق بهادار را منتشر می‌کنند که همگی جز سرمایه‌گذاری‌های کم ریسک محسوب می‌شوند. زمانی که تصمیم می‌گیرید پول خود را در اوراق قرضه سرمایهگذاری کنید٬ مانند این است که پولتان در یک بازه زمانی مشخص در ازای دریافت میزان مشخصی سود ماهیانه به دولت (یا ناشر اوراق قرضه) قرض دهید. اگر بپرسید که چرا ریسک این نوع سرمایهگذاری کم است. پاسخ این است که در هنگام فروش اوراق بهادار تضمین بازگشت سرمایه است. همین مسئله باعث شده تا ریسک این نوع سرمایهگذاری پایین باشد.
۴-صندوق‌های درآمد ثابت:
رویکرد صندوق‌های درآمد ثابت شباهت زیادی به رویکرد بانک دارد اما بین این دو نوع٬ تفاوت‌هایی نیز دیده می‌شود. هنگام سرمایهگذاری در این صندوق‌ها٬ سرمایه‌گذار به جریان کم تغییری از سود دسترسی پیدا می‌کند.
ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که مگر ممکن است هم در بازارهای مالی فعالیت کرد و هم تغییرات سود و زیان را کنترل کرد؟ در مورد صندوق‌های سرمایهگذاری با درآمد ثابت سعی شده تا ریسک معاملات به حداقل نزدیک شود و در مقابل میزان سوددهی از برنامه‌های مشابه سرمایهگذاری در بانک‌ها بیشتر باشد.
۵-سرمایهگذاری در طلا:
طلا از دیرباز جز مواردی بوده است که افراد تمایل به سرمایهگذاری در آن را داشته‌اند. علاوه بر نگهداری فیزیکی طلا٬ امروزه صندوق‌هایی برای سرمایهگذاری روی این فلز گرانبها ایجاد شده‌اند که افراد می‌توانند به راحتی و بدون دغدغه نگهداری فیزیکی طلا٬ روی آن سرمایهگذاری کنند. سوددهی حاصل از سرمایهگذاری بر روی طلا تقریبا جز سرمایه‌گذاری‌های کم ریسک محسوب می‌شود.
به صورت کلی در مورد سرمایهگذاری٬ ریسک امری اجتناب ناپذیر است. هر روشی در راه سرمایهگذاری به ناچار با دست‌اندازهایی به نام ریسک مواجه خواهد شد٬ اما با شناخت و تجربه کافی می‌توان میزان آسیب از این عامل را کنترل کرد. اپلیکیشن نزدیک فرایند سرمایهگذاری شما را در راستای اهداف شما و با کنترل مخاطراتی مثل ریسک سرمایهگذاری به صورت کاملا هوشمند و ساده پیگیری می‌کند. به راحتی میظ توانید اهداف خود را مشخص کنید و فرایند سرمایهگذاری در نزدیک را آغاز کنید.
دیدگاه شما