توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

Token and coins

تفاوت کوین و توکن چیست ؟

در این مقاله قصد داریم تا به تفاوت کوین و توکن بپردازیم. اگر شما هم تصور میکنید که این دو یکی هستند، پیشنهاد می کنیم تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

بهتر است پیش از اینکه به تفاوت کوین و توکن بپردازیم، تعریفی از کوین ( سکه ارز دیجیتال ) و توکن داشته باشیم.

کوین Coin یا سکه ارز دیجیتال چیست؟

کوین Coin معادل با پول‌ دیجیتالی است که به کمک تکنیک‌های رمزنگاری، ساخته شده و با هدف ذخیره ارزش در دنیای ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

این سکه‌ها می‌توانند از یک شخص به شخص دیگر منتقل شوند، اما خبری از جابه‌جایی فیزیکی نیست! تمام کوین‌ها به‌عنوان داده‌های دیجیتالی در یک پایگاه اطلاعات جهانی مخصوص به خودشان که به بلاکچین معروف است، وجود دارند.

بیت کوین را در نظر بگیرید که دارای توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ یک بلاکچین اختصاصی است و فقط از الگوریتم مخصوص به خود پیروی می‌کند، به‌طور مشابه اتر در شبکه اتریوم و NEO در بلاکچین NEO قابل استفاده است.

با توجه به این موضوع نتیجه می‌گیریم که سکه ارز دیجیتال (کوین) یک دارایی بومی برای شبکه بلاکچین مخصوص خودش است.

کوین چه ویژگی اساسی دارد؟

برای اینکه بهتر بتوانید تفاوت کوین و توکن را بدانید، بهتر است بدانید که کوین چه ویژگی اساسی ای دارد. ۲ ویژگی اساسی برای کوین‌ها وجود دارد:

1. همه آن‌ها در شبکه بلاکچین مستقل خودشان وجود دارند
2. قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند

کوین‌ها ویژگی‌های مشابهی با پول واقعی دارند و در واقع با همین هدف ساخته شده‌اند. برای مثال، هردوی آن‌ها قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل هستند و عرضه محدودی دارند.

کاربردهای کوین

پیش از اینکه به تفاوت کوین و توکن بپردازیم، بهتر است با کاربردهای کوین آشنا شویم. کاربرد کوین یا همان سکه ارز دیجیتال بسیار ساده است، آن‌ها به‌عنوان پول واقعی استفاده می‌شوند و بس!

شما می‌توانید از کوین به‌عنوان سرمایه‌گذاری و خرید و فروش یک نوع ارز استفاده کنید، آن‌ها را ذخیره کرده و در ازای چیزهای با ارزش‌تر تعویض کنید یا از آن‌ها به عنوان یک واحد حساب برای قیمت‌گذاری کالاها و خدمات بهره ببرید.

برای مثال، افرادی که بیت‌کوین دارند، می‌توانند به جای پول واقعی از این ارز دیجیتال برای پرداخت برخی خدمات و کالاها در اینترنت و مکان‌های دیگر استفاده کنند.

همچنین، می‌توان این کوین‌ها را بدون این که هیچ اتفاقی برایشان بیفتد، در طولانی مدت ذخیره کرد، یا کارهای مرتبط با پرداخت انجام داد، اما از کوین‌ها انتظاری فراتر از این نداشته باشید!

همان‌طور که گفتیم، وظیفه اصلی کوین استفاده از آن به عنوان پول است، اما در بین ارزهای دیجیتال استثناهایی در این زمینه وجود دارند. برای نمونه، اتر را در نظر بگیرید که علاوه‌بر کاربردهایش به عنوان یک کوین معمولی، از آن برای تامین سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم هم استفاده می‌شود.

توکن Token چیست؟

توکن Token دارایی دیجیتالی شامل ارز، حواله و… است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده کرد. در واقع، توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بستر اختصاصی نیستند.

امروزه، توکن‌های بسیاری بر بستر کوین‌های مختلف به‌وجود آمده‌اند که معروف‌ترین آن‌ها توکن اتریوم است که با نام ERC-20 شناخته می‌شود.

همان‌طور که می‌دانید، اتریوم برمبنای قراردادهای هوشمند در بلاکچین ساخته شده است، به این معنا که برای داشتن این ارز دیجیتال لزومی برای تهیه یک بلاکچین اختصاصی نیست. این خاصیت اتریوم، منجر به ایجاد اولین توکن‌ها در این شبکه شد.

معمولا این دارایی‌های دیجیتالی برای استفاده در یک برنامه غیرمتمرکز ساخته می‌شوند، اما طراحی و ساخت آن‌ها می‌تواند اهداف مختلفی داشته باشد.

فرض کنید شما می‌خواهید از طریق قرارداد هوشمند خانه خود را به فروش برسانید، در این صورت که نمی‌توان خانه را به طور فیزیکی در این قرارداد گذاشت! درعوض می‌توانید از توکن استفاده کنید تا نمایانگر خانه شما باشد.

انواع توکن Token

باتوجه به کاربرد و نحوه عملکرد، توکن‌ها به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند که عبارتند از :

۱- توکن‌های کاربردی Utility Tokens

توکن‌های کاربردی، برای انجام هدفی خاص در بستری که متناسب با آن ساخته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید درون یک پلتفرم است. برای مثال، توکن MEP برای پرداخت خدمات بهداشتی و درمانی در پلتفرم Mediapedia کاربرد دارد.

۲- توکن‌های امنیتی Securities tokens

توکن‌های امنیتی که به آن‌ها توکن بهادار هم می‌گویند، درست مانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند! این توکن‌ها دارایی یا سهامی از یک شرکت یا پروژه هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند. افراد می‌توانند با خرید این سهام، یک حقوق مشخص به‌اضافه اشتراک در سهام شرکت به دست آورند.

ویژگی متفاوت توکن‌های امنیتی این است که توسط قوانین خاص فدرال و قوانین تجارت سهام محدود می‎شوند. هم‌چنین، از ‌این توکن‌ها می‌توان در بستری بیرون از پلتفرمی که مخصوص آن ساخته شده‌اند هم استفاده کرد. ارزش این توکن‌ها مانند هر سهام دیگری وابسته به عملکرد شرکت مربوط است و با کاهش یا افزایش ارزش آن تغییر پیدا می‌کند.

۳- توکن‌های جایزه Reward tokens

همان‌طور که از نام‌ آن مشخص است، توکن‌های جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری در نظر گرفت که برای تقدیر و تشکر به افراد تعلق می‌گیرد. این توکن‌ بر روی یک بلاکچین‌ خاص طراحی می‌شود و لزوما دارای ارزش واقعی مشابه با توکن‌های استاندارد نیست.

۴- توکن‌های دارایی Asset tokens

به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا، املاک و اوراق قرضه پشتیبانی می‌شوند، توکن‌های دارایی می‌گویند. از این توکن‌ها برای خرید و فروش اموالی که پوشش می‌دهند، استفاده می‌شود که نشان‌دهنده ارزش واقعی آن‌ها هستند. استفاده از توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

۵- توکن‌های ارزی Currency tokens

توکن‌های ارزی مانند رمزارزهای واقعی هستند و برای همان هدف، یعنی پرداخت خریدها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، ارز دیجیتال بیت کوین برای خرید و فروش در بازارهایی که پذیرای آن هستند، استفاده می‌شود.

اما توکن‌های ارزی علاوه‌بر این ویژگی، قابلیت معامله با رمزارزهای دیگر و ارزهای فیات را دارند و می‌توان از طریق کیف پول، آن‌ها را به سایر کاربران ارسال کرد.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

ساخت توکن بر روی هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، قابل اجراست. به‌طوری که در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم می‌توان یک واحد از آن را تولید کرد، اما توجه داشته باشید که ساخت آن لزوما به‌معنای باارزش بودنش نیست!

برای این کار، توسعه‌دهندگان با استفاده از زبان‌ برنامه‌نویسی مخصوص و با توجه به استانداردهایی که شبکه بلاکچین مورد نظر تعیین می‌کند، قرارداد هوشمند ایجاد کرده و در شبکه پیاده‌سازی می‌کنند.

زمانی که توسعه‌دهندگان درحال ساخت توکن هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد از آن‌ها تولید شود و بعد از ساخت، به چه آدرس‌هایی ارسال شوند.

در همین هنگام مرحله پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه، در بستری که توکن‌ها در آن ایجاد شده‌اند، برگزار می‌شود. با این روش، توکن‌ها قبل از راه‌اندازی، در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال به فروش می‌روند. بعد از تولید توکن‌ها،‌ این توکن‌ها ویژگی‌هایی که برای آن طراحی شده‌اند را در بستر مورد نظر فعال می‌کنند.

مزیای استفاده از توکن چیست؟

برای اینکه بهتر بتوانیم تفاوت کوین و توکن را بدانیم، بهتر است با مزایای توکن نیز بیشتر آشنا شویم. دقت داشته باشید که برای توسعه توکن هیچ ضرورتی به ایجاد یک بلاکچین اختصاصی نیست.

این موضوع برای صرفه‌جویی در وقت توسعه‌دهندگان بسیار مفید است. همچنین، توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از این روش، علاوه بر ویژگی‌های رمزارزها، از امنیت شبکه بلاکچین بومی هم بهره ببرند.

البته در استفاده از توکن فقط زمان نیست که صرفه‌جویی می‌شود؛ این روش در صرفه‌جویی در منابع و سرمایه افراد هم تاثیرگذار است، چراکه بعد از ایجاد بلاکچین باید هزینه‌ای برای تعیین استخراج‌کننده‌ها صرف شود تا معاملات درون شبکه را تایید کنند.

بدون شک، برای داشتن یک شبکه قوی باید ماینرهای بسیاری مشغول به‌کار باشند، درنتیجه، این روند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر خواهد بود. باتوجه به این موضوع، بیش‌تر پروژه‌های ابتدایی در دنیای بلاکچین که بودجه کمی دارند، کار خود را با استفاده از توکن شروع می‌کنند.

شباهت‌ها و تفاوت کوین و توکن

حال که مفهوم هر یک از این اصطلاحات را دانستیم، بهتر است به شباهت ها و تفاوت کوین و توکن بپردازیم. با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود.

این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند. از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند.

ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن از این قرار است:

سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به‎وجود آمده‌اند، ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود.

تفاوت کوین و توکن در دنیای ارز دیجیتال به زبان ساده

در دنیای ارز‌های دیجیتال اصطلاحات و کلمات زیادی است که اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. از جمله توکن به جای کوین. به همین دلیل، هیچ کس شما را به دلیل ندانستن تفاوت بین آن‌ها توبیخ نمی‌کند.

حتی کارشناسان و نویسندگان مشهور بازار رمزارز اغلب از هر دو کلمه به گونه‌ای استفاده می‌کنند که گویی معنای یکسانی دارند. اما همانطور که در این مقاله وبلاگ بیتامون خواهید آموخت، تفاوت فنی بین توکن و کوین وجود دارد.

کوین چیست؟

هنگامی که بیت‌کوین برای اولین بار به بازار آمد؛ تعریف استاندارد کوین را تعیین کرد. ویژگی‌های مشخصی وجود دارد که کوین‌های رمزنگاری شده را از توکن‌ها متمایز می‌کند؛ که این تفاوت‌ها شبیه دنیای پول واقعی است.

یک کوین با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود:

1.روی بلاکچین خود کار می‌کند.

یک بلاکچین تمام معاملات مربوط به کوین رمزنگاری شده‌ی بومی خود را پیگیری می‌کند.

وقتی به شخصی با اتریوم پول می‌دهید؛ رسید آن به بلاکچین اتریوم می‌رود. اگر همان شخص بعداً با بیت‌کوین به شما بازپرداخت کند؛ رسید پرداختی به بلاکچین بیتکوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و هر عضوی از شبکه در دسترس است.

2.به عنوان پول عمل می‌کند.

بیت‌کوین تنها برای جایگزینی پول سنتی ایجاد‌ شده‌ است. جذابیت متناقض، شفافیت و ناشناس بودن باعث ایجاد سکه‌های دیگر از جمله ETH ،NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید با استفاده از کوین‌ها از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات خریداری کنید. بیت‌کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به واحد پول رسمی السالوادور تبدیل شده است.

3.قابل استخراج است.

شما می‌توانید از دو طریق کوین ایجاد کنید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. شکارچیان بیت‌کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. مشکل این است که تعداد زیادی بیت‌کوین برای استخراج باقی نمانده است؛ بنابراین این روند هر روز سخت‌تر می‌شود.

روش دیگر، اثبات سهام است که رویکرد مدرن‌تری برای استخراج کوین است. از نظر مصرف انرژی به‌صرفه‌تر و انجام آن آسان‌تر است. کاردانو یکی از بزرگترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می‌کند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها بلاک‌چین یا شبکه اختصاصی خود را ندارند. در عوض، آنها بر بستر بلاکچین‌های دیگر رمز‌ارزها مانند اتریوم ایجاد و راه اندازی شده اند. بسیاری از توکن‌ها در بستر بلاکچین اتریوم ایجاد شده‌اند که برخی از رایج‌ترین آنها عبارتند از BAT ، BNT ، Tether و استیبل کوین‌های مختلف مانند USDC.

اگر معاملات کوین‌ها توسط بلاک‌چین انجام می‌شوند، توکن‌ها نیز به قراردادهای هوشمند متکی هستند. آنها مجموعه‌ای از کدها هستند که تجارت یا پرداخت بین کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاک چین از قرارداد هوشمند خود استفاده می‌کند که همان شبکه انتقال می‌باشد. به عنوان مثال، اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کند. و بسیاری از توکن‌های ایجاد شده در بستر اتریوم توکن‌های ERC-20 نامیده می‌شوند.

تفاوت توکن و کوین

وقتی یک توکن خرید و فروش می‌شود؛ از نظر فیزیکی از مکانی به مکان دیگر حرکت می‌کند. یک مثال عالی در این مورد معامله NFT‌ها (توکن‌های غیرقابل تعویض) است. آنها اقلام منحصر به فردی هستند. بنابراین تغییر مالکیت باید به صورت دستی انجام شود. NFT‌ها اغلب فقط دارای ارزش احساسی یا هنری هستند. بنابراین به نوعی شبیه توکن‌های مفید هستند. با این تفاوت که شما نمی توانید هیچ خدمتی را از آنها دریافت کنید. به طور مثال موسس توییتر آقای جک دورسی اولین توییت خود را به قیمت بیش از دو و نیم میلیون دلار از طریق توکن‌های NFT به فروش رسانده است.

و از این نظر توکن با کوین متفاوت است زیرا کوین‌ها قابل جابه‌جایی نیستند. فقط مانده حساب تغییر می‌کند. به عنوان مثال وقتی پول خود را از بانک به شخص دیگری منتقل می‌کنید، پول شما به جایی نمی‌رود. بانک موجودی هر دو حساب را تغییر داده و کارمزد را حساب می‌کند. همین امر در مورد بلاک‌چین اتفاق می‌افتد. دارایی‌های کیف پول شما تغییر کرده و تراکنش به آن اشاره می‌کند.

تفاوت قابل توجه دیگر بین توکن‌ها و کوین‌ها چیزی توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ است که آنها ارائه می‌دهند. در حالی که کوین‌ها اساساً نسخه‌های دیجیتالی پول هستند؛ توکن‌ها می‌توانند دارایی یا عمل را نشان دهند. به طور مثال توکن موزیکوین (musicoin) به کاربران اجازه دسترسی به پلتفرمی را می‌دهد که می‌توان از طریق آن از آهنگ‌ها و موزیک ویدئو‌های زیادی استفاده کرد و یا توکن we power که با استفاده از آن می‌توانید به راحتی انواع انرژی‌های تجدید پذیر و سبز را خرید و فروش کنید.

شما می‌توانید توکن را با کوین خریداری کنید؛ اما برخی از توکن‌ها می‌توانند ارزش بیشتری نسبت به کوین‌ها داشته باشند. به عنوان مثال، سهام یک شرکت. با این حال، از آنجا که معمولاً محدودیت‌هایی در مورد مکان استفاده از توکن وجود دارد، نقدینگی که سکه ارائه می‌دهد وجود ندارد.

به زبان ساده، یک توکن برابر آن چیزی است که شما مالک آن هستید؛ در حالی که یک کوین نشان دهنده آن چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید.

در مقیاس وسیع‌تری از موارد، توکن‌ها مدت‌ها قبل از اینکه ارز رمزنگاری شده مورد استفاده قرار گیرد، وجود داشته‌اند. حتی امروزه نیز ارتباط چندانی با رمزنگاری ندارند.

هر کس حداقل یکبار در طول زندگی خود از یک توکن استفاده کرده است. آن کوپن تخفیف رستوران برای صرف شام که از محل کار دریافت کرده‌اید یک توکن است. سند ماشین شما توکن است. وقتی اتومبیل خود را می‌فروشید، ارزش آن سند را به شخص دیگری منتقل می‌کنید. با این حال، نمی‌توانید به مایکروسافت بروید و رایانه‌ای با آن سند یا کوپنِ شام بخرید.

نکته جالب دیگر در مورد توکن‌ها این است که به چه سادگی می‌توان آن را ایجاد کرد. برخی از شبکه‌ها مانند اتریوم الگوهایی را ارائه می‌دهند که می‌توانید توکن‌های خود را علامت‌گذاری کرده و معامله را شروع کنید. این باعث می‌شود هر کسی که دانش فنی کمی دارد وارد بازار شود. تراکم بالایی از این نوع فعالیت‌ها را در مبادلات غیرمتمرکز، مانند Uniswap پیدا خواهید کرد.

چگونه توکن‌ها را از کوین‌ها تشخیص دهیم؟

تشخیص توکن‌ها در هنگام واریز و برداشت اهمیت زیادی دارد چرا‌که اگر توکنی در کیف پولتان باشد و قصد برداشت داشته باشید؛ باید مقداری ارز اصلی آن شبکه نیز در کیف پولتان باشد تا کارمزد برداشت از آن کسر شود. و حال این سوال برای شما پیش می‌آید که از کجا بدانیم هر توکن بر روی چه شبکه انتقالی ایجاد و راه‌اندازی شده است؟ برای این کار کافیست وارد صفحه‌ آن ارز در سایتی مانند کوین مارکت کپ شوید و یکی از این دو مورد را بررسی کنید:

۱. به قیمت سوم درست مانند تصویر زیر دقت کنید به طور مثال توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ برای توکن Uniswap قیمت را بر اساس ETH قرار داده است در نتیجه متوجه می‌شویم که این ارز بر روی شبکه انتقال اتریوم ایجاد شده است.

تفاوت بین توکن و کوین چیست؟ تعریف ساده

کلماتی مثل «توکن» و «کوین» را دائماً در اخبار و کانال های مربوط به ارز دیجیتال می شنویم ولی واقعاً نمی دانیم چه تفاوتی باهم دارند؟!

خیلی از افراد حتی نمی دانند که توکن با کوین تفاوت دارد و به اشتباه آن ها را به جای هم به کار می برند. این در حالی است که توکن و کوین هر کدام دسته بندی متفاوتی در دنیای ارزهای دیجیتالی دارند. در این مقاله از سایت ای کلابز با مفهوم این دو کلمه و تفاوت های آن ها آشنا خواهیم شد.

تفاوت توکن (Token) و کوین (Coins)

Token and coins

تنها نقطه مشترک توکن و کوین این است که هر دو واحدهایی از بلاکچین هستند.

اگر هنوز نمی دانید بلاکچین چیست و چه کاربردی دارد، حتماً مقاله بلاکچین چیست؟ ساده ترین راهنمای قدم به قدم را بخوانید تا یک بار برای همیشه معنای بلاکچین را متوجه شوید.

با این حال توکن بر روی بلاکچین موجود ساخته شده ولی کوین ها ارزهای دیجیتالی منحصر به فردی هستند که بر روی بلاکچین های مستقل و خاص خودشان ساخته شده اند.

خب بیایید نگاه دقیق تری به تفاوت این ارزهای دیجیتالی انداخته و عملکرد هر کدام از این دارایی های دیجیتالی را بررسی کنیم.

کوین ها (Coins)

کوین دیجیتال یک نوع از دارایی است که بلاکچین مخصوص به خودش را دارد. مثلاً بیت کوین (BTC)، اتر (ETC)، انتولوژی (ONT) و لایت کوین (LTC) مثال هایی از کوین ها هستند که در دنیای ارزهای دیجیتالی با آن ها روبرو هستیم.

مردم توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ از کوین هایی مثل بیت کوین برای پرداخت هزینه کالا یا خدمات، معامله ارز دیجیتال (ترید) یا ذخیره آن ها به عنوان سرمایه گذاری استفاده می کنند.

در حال حاضر کوین ها عمدتاً برای معاملات پولی مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال کوین ها کاربردهای دیگری هم دارند. به عنوان مثال کوین اتر (Ether coin) به عنوان سوخت مورد نیاز برای معاملات بر روی شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می گیرد.

البته توکن ها می توانند بر روی شبکه اتریوم ساخته شوند اما حتی برای ارسال این توکن ها بازهم نیاز به کوین اتر خواهید داشت. در نتیجه اتر به عنوان واحد پولی مورد قبول برای تمامی معاملات بر روی شبکه اتریوم خواهد بود.

بیایید به سراغ کوین Dash برویم که عملکرد متفاوتی دارد. اگر کاربری مقدار مشخصی از کوین Dash را نگه داشته باشد قادر خواهد بود تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه DASH شرکت کند. به عنوان مثال اگر یک پیشنهاد تحت عنوان ارتقای شبکه DASH مطرح شود فقط افرادی که مقدار مشخصی از این کوین را در داخل کیف پول خود داشته باشند قادر به رأی دادن خواهند بود. یعنی به بیان ساده تر با نگه داشتن این کوین شما سهامدار این شرکت شدید و حق نظر خواهید داشت.

اگرچه که کوین ها می توانند قابلیت های متعددی داشته باشند ولی به طور کلی به خاطر داشته باشید که کوین ها وسیله ای برای پرداخت خواهند بود. توکن ها عملکرد بسیار گسترده ترین خواهند داشت که در مورد آن ها صحبت خواهیم کرد.

توکن ها (Token)

what is tokens

توکن ها برخلاف کوین ها بر روی شبکه های بلاکچین موجود ایجاد خواهند شد. در حال حاضر شناخته شده ترین و پر استفاده ترین پلتفرم برای توکن ها، پلتفرم اتریوم است. پلتفرم های دیگر توکن شامل استلار (Stellar)، نئو (NEO)، اومنی (Omni) و ایاس (EOS) می شوند.

حالا به تمام توکن هایی که بر روی شبکه اتریوم به وجود بیایند، توکن های ERC-20 گفته می شود، در حالی که توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم NEO به نام توکن های NEP-5 شناخته می شوند.

اگر بخواهیم چند مورد توکن را خدمت شما معرفی کنیم. توکن های معروف شامل موارد زیر می شوند:

• توکن 0x (ZRX)
• توکن Basic attention token (BAT)
• توکن Golem (GNT)

همه مثال های گفته شده توکن هایی هستند که بر روی بلاکچین اتریوم به وجود آمده اند.

حالا احتمالاً این سؤال برای شما پیش می آید که اصلاً توکن ها چه کاربردی دارند؟! خب، اکثر توکن های موجود برای اپلیکیشن های غیر متمرکز (DApps) کاربرد دارند. به محض به وجود آمدن توکن ها، می توان از آن ها برای فعال سازی ویژگی های به خصوصی بر روی این اپلیکیشن ها استفاده کرد.

اپلیکیشن های DApp

در نتیجه تا اینجا متوجه شدیم که توکن ها برای استفاده در داخل اپلیکیشن های DApp به وجود آمده اند و در نتیجه هدف آن ها بستگی به اپلیکیشن خواهد داشت. اجازه بدهید تا برای روشن شدن این قضیه برای شما مثالی بزنیم:

در اپلیکیشن های DApp بازی، توکن ها به بازیکنان اجازه می دهند تا بتوانند داخل این اپلیکیشن بازی کنند یا مثلا اپلیکیشن های DApp موسیقی به کاربران اجازه می دهند تا با پرداخت توکن بتوانند موزیک ویدئو تماشا کرده یا به صورت آنلاین آهنگ گوش کنند. اپلیکیشن های DApp و توکن ها هر دو بر روی بلاکچین مشترکی تعریف شده اند که در همان لحظه ممکن است میلیون ها اپلیکیشن دیگر فعال باشد. به محض خلق توکن جدید توسط توسعه دهندگان کاربرد و نحوه استفاده از آن توکن هم تعریف خواهد شد.

نکته بسیار مهم این است که ساختن یک توکن بسیار ساده تر از کوین است. مثلا تاحالا قالب های رایگان وردپرس را دیده اید؟ توکن ها هم قالب های رایگانی بر روی بلاکچین هایی مثل اتریوم یا NEO دارند که می توانید به راحتی توکن خودتان را تعریف کنید.

یعنی دیگر لازم نیست برای توکن ابتدا یک شبکه بلاکچین درست کنید و بعد مشغول به ساخت توکن شوید. همه چیز از همان اول آماده بوده و در منابع و وقت صرفه جویی خواهید کرد. تازه می توانید بدون زحمت از امنیت شبکه اتریوم هم برای توکن خود بهره مند شوید.

توکن و کوین را در کجا ذخیره کنیم؟

خوشبختانه توکن و کوین را می توانید در داخل کیف پول های دیجیتالی خود ذخیره کنید. احتمالاً می دانید که دو نوع کیف پول سرد و گرم داریم. کیف پول های داغ به اینترنت متصل بوده و از هر جایی قابل دسترسی است. اما کیف پول های سرد آفلاین بوده و مثل کیف پول های خودتان باید برای استفاده حتماً همراه شما باشد. نکته بسیار مهم برای ذخیره سازی کوین یا توکن بر روی این کیف پول ها این است که کیف پول سرد یا گرم شما باید از آن کوین یا توکن پشتیبانی کند.

نتیجه گیری

اگرچه که بسیاری از افراد به اشتباه کلمه توکن و کوین را به جای هم استفاده می کنند. اما این دو کلمه دارای ساختار و عملکرد کاملاً متفاوتی هستند. اما به طور کلی این دو مورد را به خاطر داشته باشید:

کوین ها- به عنوان یک شیوه پرداخت عمل کرده و بر روی بلاکچین مستقل ساخته شده اند.

اگر می خواهید در جمع تریدرها باشید و سریع تر از دیگران از اخبار حوزه ارزهای دیجیتال مطلع شوید، حتماً با کلیک روی لینک زیر به کانال و گروه تلگرامی ارتش تریدرهای ای کلابز بپیوندید.

توکن ها- بر روی بلاکچین های موجود دیگر ساخته شده و برای استفاده از خدمات اپلیکیشن های DApp کاربرد خواهند داشت.

همه چیز درباره تفاوت توکن‌، کوین و ارزهای مجازی

امروز و در ادامه این مطلب مجله دیجی اکسچنج می‌خواهیم به این سوالات پاسخ دهیم که تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی چیست؟ آیا بین یک توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی تفاوتی وجود دارد؟ پاسخ خلاصه این سوالات بله است.

در واقع بین همه این اصطلاحات تفاوت‌های عمده و جزئی وجود دارد. به عنوان مثال هنگامی که JPMorgan Chase کوین JPM را منتشر کرد؛ آن را “کوین دیجیتالی” نام نهاد. در حالی که لیبرا فیسبوک به عنوان رمز ارز یا همان کریپتوکارنسی طبقه‌بندی می‌شود.

درست است که کوین JPM و لیبرا از نظر طراحی با هم متفاوت هستند اما کارشناسان به صراحت معتقدند که هر دو آنها به دلیل عدم تمرکز، جزء رمز ارزها طبقه بندی نمی‌شوند بلکه پول مجازی یا ارز مجازی هستند. دلیل کارشناسان این است که این دسته از داریی‌ها اساساً توسط شرکت‌ها کنترل و به صورت متمرکز اداره می‌شوند. عدم تمرکز یکی از ایدئولوژی‌های اصلی طراحی رمز ارزهاست اما برخی از این واحدهای پولی درجه حداقلی از تمرکز را دارند.

بنابراین رمز ارز یک ارز دیجیتالی یا مجازی است که با رمز نویسی قوی ساخته شده است. این سیستم باعث می‌شود که رمز ارزهای بسیار ایمن و تغییرناپذیر شوند. بیشتر ارزهای رمزپایه بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند. در این سیستم یک دفتر کل توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها اجرا می‌شود. با این حال بدون بلاکچین نیز می‌توان رمز ارز تولید کرد. در واقع دیجی کش یکی از اولین روش‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه 1990 منتشر شد و از سیستم بلاکچین پیروی نمی‌کرد.

تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی

برای این که پیچیدگی موضوع را متوجه شوید کافی است بدانید که رمز ارزهای معمولی و مدرن (مبتنی بر بلاکچین) زیر مجموعه‌های زیادی دارند. به عنوان مثال NEO یک کوین است در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن محسوب می‌شود. همانطور که تا کنون متوجه شده‌اید، در فضای رمزنگاری و پیرامون این اصطلاحات پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد. ما در این مقاله سعی کرده‌ایم که به ساده‌ترین شکل این اصطلاحات را همراه با بیان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی تشریح کنیم.

کوین چیست؟

کوین‌های توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ دیجیتالی در واقع سکه‌های بومی بلاکچین خود هستند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) همگی نمونه‌ای از کوین‌های رمزنگاری محسوب می‌شوند. اما چه عاملی بین آنها مشترک است؟ همه آنها سیستم مستقل به خود را دارند. به عنوان مثال BTC بر روی بلاکچین اصلی بیتکوین طراحی شده، ETH از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کند و XMR نیز از بلاکچین مخصوص مونرو پیروی می‌کند. همه این کوین‌ها امکان ارسال، دریافت یا استخراج را دارند.

کوین‌ها در واقع دارای ویژگی‌های مشابه با پول هستند. آنها قابل مبادله، بخش پذیری و قابل حمل بوده و عرضه محدودی دارند. بنابراین به طور معمول کوین‌های رمز ارزها دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یعنی کاربران می‌توانند برای پرداخت هزینه خدمات دریافتی خود، به شرطی که ارائه دهنده خدمت، پذیرنده این روش پرداخت باشد، از کوین‌ها استفاده کنند. البته استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلا در حالی که اتریوم تمام خصوصیات یک کوین را دارد، نقشی فراتر از پول به عهده آن است. چرا که بلاکچین اتریوم اساسا برای تسهیل معاملات طراحی شده است.

شاید اصطلاحی به نام آلت کوین نیز به گوش‌تان خورده باشد. آلت کوین‌ها در واقع کوین‌هایی هستند که با هدف جایگزینی، بعد از بیتکوین خلق شده‌اند و شبیه به این ارز دیجیتال هستند. بسیاری از آلت کوین‌های موجود در بازار نوعی هارد فورک بیتکوین محسوب می‌شوند. هارد فورک‌های بیتکوین از همان پروتکل اوپن سورس بیتکوین با کمی تغییر استفاده می‌کنند. مثلا لایتکوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) از جمله مهمترین هارد فورک‌هایی هستند که به این شیوه طراحی شده‌اند.

اما از اتریوم و مونرو علی رغم اینکه روی بلاکچینی کاملاً جدید و مجزا از بلاکچین بیتکوین ساخته شده‌اند نیز به عنوان آلت کوین یاد می‌شود.

توکن چیست؟

توکن‌ها در واقع دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین مورد استفاده قرار گیرند. وجه تمایز اصلی بین کوین‌ها و توکن‌ها این است که توکن‌ها برای عمل، نیاز به سابقه پلتفرم بلاکچین دیگری دارند. اتریوم رایج‌ترین بستر ایجاد کننده توکن است. در این سیستم امکان تشکیل قراردادهای هوشمند وجود دارد. توکن‌های ایجاد شده در بلاکچین اتریوم معمولاً به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. محبوب‌ترین محصول این صنعت نیز استیبل کوین تتر است. البته سیستم عامل‌های دیگری مانند NEO یا Waves نیز وجود دارند که برای خلق توکن استفاده می‌شوند.

هدف توکن‌ها نیز در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است. اگرچه می‌توان از آنها به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت نیز استفاده کرد. در این شرایط به این دارایی‌ها توکن ارزی گفته می‌شود.

بسیاری از توکن‌ها با هدف استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌های مرتبط با آنها ایجاد شده‌اند. به این نوع توکن‌ها، توکن‌های ابزاری گفته می‌شود. هدف اصلی آنها نیز مانند توکن بت این است که به صاحبان دارایی اجازه دسترسی به عملکرد پروژه را می‌دهند. توکن بت یا بیسیک اتنشن توکن یک توکن ERC-20 است (این به این معنی است که بر روی پلتفرم بلاکچین اتریوم طراحی شده) که با هدف اصلاح وضعیت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. در این سیستم تبلیغ کنندگان هزینه تبلیغات خود را توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ با خرید BAT پرداخت می‌کنند. سپس این توکن بین ناشر تبلیغ و کاربران مرورگر خاصی که توسط همین توکن طراحی شده است، به عنوان پاداش بازدید تبلیغات و میزبانی از آن توزیع می‌شود.

علاوه بر این توکن‌ها، توکن‌های دیگری نیز وجود دارد که نمایانگر سرمایه‌گذاری یک شخص در یک پروژه هستند. به این توکن‌ها، توکن‌های امنیتی گفته می‌شود. اگرچه آنها از ابتدای کار برای پروژه استارت‌آپی ارزش ایجاد می‌کنند، اما مالکیت زیادی برای سرمایه‌گذار به همراه ندارند. سرمایه‌گذاران این توکن‌ها را صرفاً با این ایده که ارزش آنها در آینده افزایش خواهد یافت خریداری می‌کنند.

با این وجود تفاوت بین ارزهای مجازی و ارزهای دیجیتال چیست؟ آیا این دو با هم مترادف هستند؟

اصطلاح ارزهای مجاری نسبت به اصطلاح ارزهای دیجیتال بسیار انتزاعی‌تر است. در واقع ارز دیجیتال یک اصطلاح چتری است که برای توصیف انواع پول‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی که توسط دیوید چائوم نوشته شده بود به دنیا معرفی شد. این نویسنده بعدها طرح خود را در قالب Digicash پیاده‌سازی کرد.

ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال این است که این واحدهای پولی فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف دلار یا سکه نامحسوس هستند. دارندگان این پول‌ها فقط می‌توانند آنها را از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه‌های متصل تعیین شده به صورت آنلاین معامله یا هزینه کنند. در این شبکه هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. حتی هیچ بانکی از این شبکه پشتیبانی نمی‌کند. به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می‌شوند و هزینه اندکی دارند. خبر خوب است که ارزهای دیجیتال همان پول دیجیتال هستند و ویژگی‌های مشابه‌ای دارند.

بنابراین کوین، توکن و ارزهای مجازی همگی زیر مجموعه ارزهای دیجیتال محسوب می‌شوند.

اولین بار بانک مرکزی اروپا اصطلاح ارزهای مجازی را در سال 2012 تعریف کرد. بر اساس این تعریف ارز مجازی یک نوع پول دیجیتالی است که در یک محیط خاص و توسط یک سیستم مرکزی واحد کنترل نمی‌شود بلکه توسط توسعه‌دهندگان تولید می‌شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص کاربرد دارد. به عنوان مثال پول‌هایی که در بازی‌های ویدئویی در جریان هستند مانند توکن‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از جمله ارزهای مجازی هستند که به سیستم رمزنگاری متکی نمی‌باشند. این پول‌ها معمولاً در اکوسیستم بازی باقی می‌مانند و برای باز کردن مراحل مختلف بازی یا اضافه کردن آیتم‌های جدید کاربرد دارند.

بنابراین بر خلاف پول معمولی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی را نمی‌توان توسط یک بانک مرکزی یا مقام نظارتی بانکی تولید کرد. بنابراین ارزهای رمزنگاری شده کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و در حالی که هر دو در دسته ارزهای دیجیتال جای می‌گیرند؛ نباید آنها را یکسان فرض کرد.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر با توجه به اینکه فضای جهان به طور مداوم در حال تحول است نمی‌توان گفت که این تعاریف جهانی و مطلق هستند. همانطور که می‌دانید ارزهای دیجیتال فقط 10 سال عمر دارند و اکثر سازمان‌های دولتی همزمان با افزایش قیمت و محبوبیت بیتکوین در جهان تجارت، فقط سه تا پنج سال است که به این بازار توجه کرده‌اند. این در حالی است که فیسبوک با ارائه لیبرا به تازگی جنجالی را بین کارشناسان مالی جهان ایجاد کرده است. به همین دلیل هم در کشورهای مختلف جهان، کمیته‌های دولتی زیادی برای بررسی کارکرد این ارز دیجیتال و چگونگی تنظیم مقررات و قوانین برای آن، تشکیل شده است.

بنابراین تعاریف مربوط به ارزهای رمزپایه در بین حوزه‌های قضایی یا حتی در درون سیستم مالی کشورهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال فقط در ایالات متحده پنج آژانس نظارتی مختلف وجود دارند که بسته به برداشت خود 5 تعریف متفاوت از رمز ارزها ارائه کرده‌اند. به این ترتیب در حالی که IRS ارزهای رمزنگاری شده و ارزهای مجازی را به عنوان دارایی طبقه‌بندی کرده است، اعضای کمیسیون بورس اوراق بهادار در آمریکا معتقدند که این اصطلاحات نوعی اوراق بهادار هستند. در این بین شبکه انتظامات جرائم مالی ارزهای رمزپایه را نوعی پول قلمداد می‌کند. علاوه بر این چارچوب‌های قانونی در کشور ژاپن ارزهای رمزپایه را نوعی ارز دیجیتال تعریف کرده و آنها را از نظر ارزش در زمره املاک طبقه‌بندی می‌کنند. رئیس بانک مرکزی روسیه نیز از بیتکوین به عنوان جانشین ارز یاد کرده است.

بنابراین با توجه به اینکه این فضا با سرعت فوق العاده‌ای در حال تحول است و این آژانس‌های نظارتی و قوانین همیشه عقب‌تر از تحولات سیستم هستند، طبیعی است که چند سال بعد تعاریف مطرح شده در این مقاله و فاکتورهایی که از آنها به عنوان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی یاد می‌شود؛ تغییر کند. در این فضا به روز بودن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

آشنایی با نحوه ساخت توکن ها و بررسی تفاوت ارزهای دیجیتال کوین و توکن

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری جا به جا می شوند. اما کوین ها دارای بلاک چین اختصاصی اند.

به ارزهای دیجیتالی که از خود بلاک چین (شبکه اختصاصی) مستقلی ندارند توکن می گویند. در این مطلب به شیوه ای کاملا آسان توضیح می دهیم که تفاوت توکن و کوین در چیست و در ادامه مزایای ساخت یک توکن به جای بلاک چین اختصاصی را مورد بررسی قرار می دهیم پس تا انتهای مطلب ما را همراهی کنید.

توکن و کوین چیست؟

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که داخل بازارهای ارز دیجیتال، بلاک چین مستقلی از خود ندارند و روی شبکه های دیگر نظیر اتریوم جا به جا می شوند.
از این تعریف در میابیم در بازار ارز دیجیتال مهم ترین چیزی که یک توکن را با یک کوین متمایز می کند بلاک چین اختصاصی است. بر این اساس یک کوین ارز دیجیتالی است که دارای بلاک چین اختصاصی است.

اگر بخواهیم لیستی از کوین ها را به شما معرفی کنیم می توانیم بیت کوین، ریپل، کاردنو، بیت کوین کش، لایت کوین و هزاران ارز دیجیتال دیگر را نام ببریم. تمامی این کوین ها بلاک چین های اختصاصی خود را دارند.
و اما چین لینک، دای، یرن فایننس، آوی، تتر و بت به عنوان بزرگ ترین توکن های بازار شناخته می شوند.

لازم به ذکر است از بین 3800 ارز دیجیتال موجود در بازار حدود 2800 ارز در واقع توکن هستند و از خود بلاک چینی ندارند. این ارزهای دیجیتال از بلاک چین های دیگر نظیر اتریوم، ایاس، تزوس و بایننس چین استفاده می کنند. وب سایت مارکت کپ(coinmarketcap) اولین وبسایتی بود که توکن و کوین را از یکدیگر جدا کرد.

نکته: در نظر داشته باشید موارد توضیح داده شده درباره تفاوت توکن ها و کوین ها، مطابق با باور موجود در بازار بود. اگر بخواهیم نگاه کلی تری به این موضوع داشته باشیم واحدهای ارزی مستقل در شبکه اختصاصی خود نیز یک توکن به شمار می روند. به عنوان مثال اتر که یک ارز بومی شبکه اتریوم است هم به عنوان یک توکن محسوب می شود اما در بازار به عنوان یک کوین شناخته می شود.

اکثر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال توکن های کاربردی هستند. به این صورت که تنها در اکوسیستم مربوط به یک پروژه می توان از آنها استفاده نمود و برای انجام کاربرد خاصی در یک پروژه به کار می روند.

اگر بخواهیم مثالی برای این مطلب بزنیم در نظر بگیرید در یک پروژه بلیت های مترو بین شهری را فقط بتوان با یک توکن مخصوصی خریداری کرد. در چنین حالتی آن توکن تنها برای خرید بلیت مترو کاربرد دارد و مثلا برای خرید از فروشگاه و یا خرید غذا از رستوران نمی توان از این توکن استفاده نمود.
برای طراحی و ساخت یک بلاک چین نیاز به پرداخت هزینه های بسیار بالای نجومی است. علاوه بر این ایجاد یک توکن برای توسعه دهندگان بلاک چینی بسیار آسان تر از ایجاد یک شبکه مستقل تحت یا همان بلاک چین است. بنابراین در اکثر پروژه ها می توان بدون نیاز به ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال(توکن) مورد نیاز خود را ایجاد کرده و از آن برای انجام اهدافشان استفاده کنند.

معمولا در پروژه هایی که توسعه دهندگان آن هدف توسعه یک بلاک چین خاصی را دارند ابتدای کار از یک بلاک چین واسطه استفاده می کنند و با کمک آن توکن مورد نیاز خود را ایجاد کرده و با پیش فروش آن مانند عرضه اولیه سکه در ازای پول کلی یا دیگر ارزهای دیجیتال توکن های خود را قبل از راه اندازی و اجرای پروژه می فروشند.

علاوه بر این تعدادی از توکن ها بعد از اینکه به اندازه کافی رشد و توسعه یافتند با راه اندازی بلاک چین اختصاصی خود به کوین تبدیل می شوند.

یکی از تفاوت کوین ها با توکن ها در این است که هر کدام از کوین ها می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند اما توکن ها تنها روی کیف پول بلاک چین میزبان خود ذخیره می شوند. برای مثال تمامی توکن های مبتنی بر بلاک چین کاردانو روی کیف پول ها و آدرس های کاردانو قابل ذخیره هستند. اما نمی توانید بیت کوین را روی آدرس کاردانو ذخیره کنید. چون بیت کوین خود به تنهایی یک کوین است.

تفاوت توکن و کوین در چیست؟

• توکن ها ارزهای دیجیتال فاقد بلاک چین اختصاصی خود هستند، اما کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین اختصاصی خود را دارند.
• کوین ها تنها واسطی برای پرداخت ها و تراکنش ها هستند. اما توکن ها اکثرا کاربردی هستند و برای یک یا چند کاربرد خاص مورد استفاده قرار می گیرند.
• توکن ها تنها قابل ذخیره روی کیف پول های بلاک چین میزبان خود هستند در حالی که کوین ها آدرس ها و کیف پول های اختصاصی خود را دارند.

نحوه ساخت توکن ها چگونه است؟

توکن ها روی هر شبکه بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند قابل ایجاد هستند. بلاک چین اتریوم هم اکنون بیش از 80 درصد توکن های بازار را میزبانی می کند. بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون به ترتیب پس از اتریوم میزبان توکن های بازار هستند.
اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم، توسعه دهندگان باید بر اساس قوانین و استاندارهایی که تیم یک بلاک چین برای ساخت و ایجاد یک توکن مشخص نموده است، با استفاده از زبان های برنامه نویسی قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و به کمک ابزارهای موجود آن را در بلاک چین مورد نظر پیاده سازی نمایند. به عنوان نمونه، سالیدیتی زبان برنامه نویسی مورد استفاده برای ایجاد توکن در اتریوم است و استاندارد اصلی بلاک چین اتریوم جهت ساخت توکن ERC-20 نام گذاری شده است.

ساخت یک توکن زمان زیادی نیاز ندارد و تنها در کمتر از یک ساعت و با پرداخت هزینه ها بسیار اندک (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما این را در نظر داشته باشید ارزش یک توکن صرفا با ایجاد آن قابل تضمین نیست.
به بیان دیگر ساخت یک توکن کار بسیار آسانی است اما توکن های بدون هدف و کاربرد فاقد ارزش هستند.
لازم است بدانید از آنجا که ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بسیار آسان است روشی برای کلاهبرداری ها ایجاد کرده است. به این صورت که گاها کلاهبردان امکان مبادله توکن های بی ارزش را با پول های واقعی فراهم می کنند.
توکن هایی دارای ارزش هستند که در یک یا چند پروژه کاربردی قابل استفاده باشند و در لیست صرافی های معتبر افزوده شوند که به هیچ عنوان کار آسانی نیست.
حدود بیش از 90 درصد توکن های عرضه شده در بازار فاقد ارزش هستند و بازار هدف و کاربرد مشخصی ندارند. این توکن ها صرفا با هدف پر کردن جیب سازنده آنها طراحی شده اند.
نمونه ای از کلاهبرداری ها در سال 2017 صورت گرفت و آن سال به جنون ICO ها مشهور شد. در آن سال کلاهبرداران با پیش فروش توکن های خود به افراد ناآگاه سرمایه گذار چند میلیون پول به جیب زدند. بر اثر انفجار حباب بازار در سال 2018 کلیه آن تکون ها فراموش ده و هیچ گاه حتی به قیمت اولیه خود نرسیدند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

مزایای استفاده از توکن چیست؟

مهم ترین مزیت استفاده از توکن ها به جای ایجاد یک بلاک چین مجزا صرفه جویی در وقت و هزینه آنها برای ساخت توکن است.
از آنجا که ایجاد یک شبکه بلاک چین زمان بر است و نیاز به هزینه های زیادی دارد اکثر توسعه دهندگان اول کار توکن خود را روی یک شبکه بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده سازی می کنند و سپس با جذب سرمایه به صورت خصوصی یا عمومی و افزودن آن به صرافی ها، سرمایه و زمانبندی مورد نظر خود را به دست می آورند. در این زمان می توانند شبکه بلاک چین اختصاصی خود را راه اندازی کنند. سپس توکن ها را به بلاک چین خود منتقل کنند. ترون یک نمونه ارز دیجیتال است که در اول کار به صورت توکن اتریومی روی شبکه بلاک چین اتریوم عرضه شد و پس از ایجاد شبکه بلاک چین ترون به شبکه اصلی خودش منتقل شد.
در بسیاری از موارد در پروژه ها نیازی به ایجاد و پیاده سازی یک بلاک چین اختصاصی وجود ندارد. در چنین حالتی پروژه ها می توانند از امنیت بلاک چین میزبان خود بهره گیرند. توکن بومی پروژه چین لینک در حال حاضر بر روی شبکه اتریوم قرار دارد و به خوبی کار می کند. پروژه چین لینک از حساسیت بالایی برخوردار است و امنیت بالای شبکه اتریوم این اطمینان خاطر را برای این پروژه فراهم می آورد. ارز دیجیتال تتر همانطور که در مقالات قبلی هم توضیح دادیم یک استیبل کوین با پشتوانه دلاری است که قیمت آن همیشه یک دلار است و هدف از ایجاد آن حفاظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ارزهای دیجیتال است. پروژه بزرگ تتر نیز از بلاک چین اتریوم استفاده می کند. این پروژه با قرار دادن توکن های خود روی تعدادی از بلاک چین های امن ضرورتی در استفاده از بلاک چین اختصاصی نمی بیند.

در این مطلب به طور کامل با توکن ها و تفاوتشان با کوین آشنا شدیم. توکن ها در واقع ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری میزبانی می شوند. و از کیف پول های بلاک چین میزبان استفاده می کنند. اما اگر بخواهیم یک تعریف کلی در نظر بگیریم به هر واحد ارزی که در یک شبکه بلاک چین قرار دارد توکن می گویند. توکن ها از طریق کدهای برنامه نویسی و با قراردادهای هوشمند ساخته می شوند. مزیت اصلی استفاده از توکن ها به جای ایجاد بلاک چین کاهش وقت و هزینه است.